1/31/11

Πρόγραμμα προβολών Φεβρουαρίου


Παρέμβαση για ελεύθερες μετακινήσεις σε Νίκαια-Κορυδαλλό

Το Σαββάτο 29/1 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε κεντρικούς κόμβους της Νίκαιας και του Κορυδαλλού για ελεύθερη μετακίνηση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. 25-30 άνθρωποι από τις περιοχές, μοιράσαμε κείμενα, επικοινωνήσαμε με επιβάτες και αποκλείσαμε συμβολικά τα ακυρωτικά μηχανήματα σε μια προσπάθεια διάχυσης της συλλογικής άρνησης πληρωμών. Μετά την πρώτη φάση της παρέμβασης κινηθήκαμε με λεωφορείο σε άλλο κεντρικό συγκοινωνιακό κόμβο, ενώ η δράση μας τελείωσε με μαζικό μοίρασμα κειμένων σε παρακείμενη λαϊκή αγορά.

Η αντιμετώπιση του κόσμου και στις περιοχές μας είναι θετικότατη, ενώ το ζήτημα που όσο κλιμακώνεται αυτός ο αγώνας καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι η σε κάθε επίπεδο αντιμετώπιση των ελεγκτών, κυρίως μετά το πέρας των συλλογικών παρεμβάσεων.
Οι παρεμβάσεις θα συνεχιστούν εστιάζοντας σε αυτές τις κατευθύνσεις και σε σύμπραξη με όποιον αγωνίζεται για την καθολικά ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις κοινωνικές ανάγκες.

ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

Το κείμενο που μοιράστηκε:


1/26/11

Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες απεργούς πείνας

Κεντρικά συντονισμένη πολιτική επίθεση δέχονται οι 300 μετανάστες που ξεκίνησαν από την Τρίτη 25 Γενάρη απεργία πείνας.
Αυτοί που χρησιμοποιούν το μεταναστευτικό ζήτημα και τους ίδιους τους μετανάστες ανάλογα με τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα,
αυτοί που θέλουν τα πανεπιστήμια κολέγια-επιχειρήσεις παραγωγής εξειδικευμένων υπηκόων,
επιχειρούν για άλλη μια φορά να συκοφαντήσουν και να καταστείλουν όσους αγωνίζονται, για να προλάβουν την όξυνση του αγώνα τους και την κοινωνική συμπαράσταση που θα επέλθει.

Με δύναμη από τη δύναμη των ίδιων των μεταναστών, να στηρίξουμε τον αγώνα τους, 
να τον κάνουμε και δικό μας.

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ
ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
26/1/11

1/20/11

Έμπρακτη αλληλεγγύη στους μετανάστες απεργούς πείνας

(κείμενο της συνέλευσης των μεταναστών απεργών πείνας)

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

1/13/11

Για τη συνέλευση αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και δράσης στις περιοχές μας

Την Πέμπτη 13 Γενάρη, στις 8:00μμ, θα γίνει στο Ρεσάλτο η πρώτη συζήτηση για τη νέα χρονιά της "συνέλευσης αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και δράσης Περάματος, Κερατσινίου, Νίκαιας, Κορυδαλλού, Πειραιά".
Η συνέλευση είναι ανοιχτή και καλεί όσους και όσες ενδιαφέρονται για αντιιεραρχικές και ακηδεμόνευτες διαδικασίες αγώνα μακρία από κόμματα και δημοτικές παρατάξεις, χειραγωγικούς και μεσολαβητικούς μηχανισμούς.




1/06/11

Άλλος ένας ανώνυμος θάνατος στο βωμό της ασφάλειας του πολίτη

Σήμερα το πρωϊ ένα 7χρονο κοριτσάκι έχασε τη ζωή του κάτω από τις ρόδες της μηχανής ενός αστυνομικού της ομάδας ΔΙΑΣ. Στο Μενίδι που εδώ και 1,5 χρόνο αστυνομοκρατείται ασφυκτικά από κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις. Που η ζωή ενός τσιγγάνου αξίζει λιγότερο απ'τους υπόλοιπους. Που οι φρουροί της Δημοκρατίας τελούν σε “ειδική υπηρεσία αυξημένου ρίσκου”.

Μακριά από κάθε προσπάθεια να χρησιμοποιήσουμε το θάνατο ενός παιδιού, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Να μιλήσουμε γι' αυτό που ζούμε καθημερινά στις γειτονιές μας με πρόσχημα τη δική μας ασφάλεια, πέρα από όσα θα ακουστούν τις επόμενες ώρες από την καθεστωτική προπαγανδιστική μηχανή των ΜΜΕ για “κακιά στιγμή” και “άτυχο γεγονός”, πέρα από την άμεση προσπάθεια της ΕΛ.ΑΣ να δικαιολογήσει το όργανό της.

-Για την καθημερινή τρομοκρατία των βλεμμάτων πίσω από τις κουκούλες, την τρομοκρατία των συνεχών, εξευτελιστικών αστυνομικών ελέγχων, που πλέον έχουν φτάσει έξω από την πόρτα των σπιτιών μας...
-Για την καθημερινή επίδειξη δύναμης στο δρόμο από τις Δυνάμεις Ασφαλείας, που όντως έχουν εκπαιδευτεί στο να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με την στάση του ελεγχόμενου...
-Τις επιδείξεις οδηγικών ικανοτήτων (...) της ομάδας ΔΙΑΣ...
-Τις επιδείξεις των ικανοτήτων τους στα όπλα, που με τόση ευκολία βρίσκονται στα χέρια τους, παρατεταγμένα ευθεία, για να μας υπενθυμίζουν “ποιός κάνει κουμάντο εδώ πέρα”...

Απόρροια όλα αυτά ενός κράτους που όλο και γιγαντώνεται κατασταλτικά και αστυνομικά, που προσπαθεί να κινηθεί στο δρόμο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων, με τα καθαρά ιστορικά (βλ. εμπορικά) κέντρα, τη μεθοδευμένη υποβάθμιση συγκεκριμένων προαστίων και την επακόλουθη υπερ-αστυνόμευσή τους με νέους ράμπο της ασφάλτου.

Οι απόκληροι και οι αποκλεισμένοι προορίζονται για συγκεκριμένες υποβαθμισμένες περιοχές, αστυνομικά ελεγχόμενες, ενώ οι προνομιούχοι ήσυχοι στους επίγειους παραδείσους τους, επίσης υπό αστυνομικό έλεγχο, αυτή τη φορά για την πραγματική τους ασφάλεια.

Έτσι η παλιά γειτονιά θα μετατραπεί σε σύγχρονο γκέτο, τα επιχειρήματα για περισσότερη αστυνόμευση, για αστυνομικό της γειτονιάς, για συνεχή αστυνομική παρουσία - παντού, θα είναι έτοιμα προς πώληση από την πολιτική εξουσία σε φοβισμένους ανθρώπους.

Κι αν κάποιος θεωρεί ότι οι εικόνες από ανάλογα (και συχνά) περιστατικά με τους νεκρούς απόκληρους (αποβράσματα κατά τον Σαρκοζί) στους δρόμους των Παρισινών προαστίων είναι μακριά, καλά θα κάνει να προετοιμάζεται για τα χειρότερα.

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος
Pasamontaña
5/1/2011

1/05/11

Γενάρης με προβολές κάθε Παρασκευή στις 21.00

7/1

Bread and Roses του Ken Loach (2000)

Μια νεαρή Μεξικανή περνάει παράνομα τα σύνορα για να εργαστεί μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή της ως καθαρίστρια σε ένα κτίριο με γραφεία στο Λος Άντζελες. Οι ζωές των δύο αδερφών θα αναστατωθούν με την παρουσία του Sam, ενός αριστερού ακτιβιστή, ο οποίος θα τις ενθαρρύνει να αγωνιστούν για καλύτερες συνθήκες εργασίας.

 14/1
Los Lunes al Sol (Δευτέρες στον ήλιο), του Fernando León de Aranoa (2002)

Με φόντο τα ναυπηγεία, τα καταθλιπτικά σπίτια και τους άδειους δρόμους μιας επαρχιακής πόλης-λιμάνι της Ισπανίας, μια παρέα μεσήλικων αντρών προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ανεργία και τις επιπτώσεις της. Σύμμαχος τους η φιλία, το χιούμορ και η αλληλεγγύη. Αρνούνται πεισματικά πώς όλα έχουν χαθεί και συνεχίζουν να ελπίζουν..

21/1

L`Emploi du Temps (Ελεύθερος ωραρίου), του Laurent Cantet (2001)

Ο Βίντσεντ έχει απολυθεί από την εργασία του όμως κάνει τα πάντα για να μην αποκαλυφθεί αυτό στην οικογένειά του και στους οικείους του. Μάλιστα, λέγοντας ότι δουλεύει ως εμπορικός αντιπρόσωπος για τα Ηνωμένα Έθνη, αποσπά ποσά από φίλους με δικαιολογία τη σίγουρη επένδυση. Το μόνο, όμως, που κάνει, λείποντας από τη γυναίκα και τα παιδία του, είναι να οδηγεί στην εθνική με τις ώρες.

28/1

Sauf le Respect que Je Vous Dois (Η Απόλυση), του Fabienne Godet (2005)

O Φρανσουά Ντουριέ, ένας 40χρονος άνδρας παντρεμένος με την Κλιμένς και πατέρας του Μπέντζαμιν, εργάζεται χρόνια στην εταιρία DSBO. Προκειμένου να μη χάσει τη δουλειά του, υποκύπτει πάντα στις απαιτήσεις του αφεντικού του είτε αυτό σημαίνει να δουλεύει υπερωρίες, ν` ακυρώνει οικογενειακές διακοπές ή να βλάπτει την οικογενειακή του ζωή. Όμως, όταν μία νύχτα ο καλύτερός του φίλος και συνάδελφος Σιμόν Λακάζ αυτοκτονεί μετά από μία άδικη απόλυση, ο Φρανσουά επαναστατεί μ’ απρόβλεπτες συνέπειες.