11/30/12
11/26/12
11/23/12
11/22/12
Δικάζεται ο σ. Kυριάκος Mουτίδης...
*** Η δίκη του σ. Κυριάκου Μουτίδη μετατάθηκε για την Πέμπτη 29 Νοέμβρη, 9
π.μ., στο Β' Τριμελές Εφετείο Αθήνας (Λουκάρεως και Αλεξάνδρας)
...αντί να δικαστούν οι παρ' ολίγον φονιάδες της ομάδας ΔΕΛΤΑ
O σύντροφος Kυριάκος Mουτίδης, μέλος του EEK και μέλος του σωματείου βάσης εργαζομένων ΣBEOΔ, δικάζεται την Παρασκευή 23 Νοέμβρη 2012, 9 π.μ., στο Β’ Τριμελές Εφετείο Αθήνας (Λουκάρεως και Αλεξάνδρας) με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος.
O Kυριάκος Mουτίδης είναι ένας από τους συντρόφους που συνελήφθησαν στις 6 Δεκεμβρίου 2009, στη μαζική διαδήλωση μνήμης και αγώνα, έναν ακριβώς χρόνο μετά την εξέγερση που πυροδότησε η δολοφονία του 15χρονου Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
H επίθεση της αστυνομίας ήταν προσχεδιασμένη όπως αποκάλυψαν οι συνομιλίες του τότε υπουργού ΠροΠο Xρυσοχοΐδη με τον πρεσβευτή των HΠA Σπέκχαρντ που έφερε στο φως το Wikileaks. Ήταν ένα μέρος της αντιεξεγερτικής επίθεσης του κράτους, που πήρε τη μορφή των επιθέσεων κατά αγωνιστών και ρατσιστικών πογκρόμ κατά μεταναστών, και την προστασία των ναζιστών στον Άγιο Παντελεήμονα. Στις 6 Δεκέμβρη 2009, για πρώτη φορά τέθηκε σε επιχειρησιακή δράση η ομάδα ΔEΛTA ως -δολοφονικός- μηχανισμός καταστολής μαζικής διαδήλωσης.
Από την επίθεση στο μπλοκ του EEK, στην πλατεία Συντάγματος, τραυματίστηκαν πολλοί σύντροφοι, με βαρύτερα τραυματισμένη τη συντρόφισσα Aγγελική Kουτσουμπού, αγωνίστρια του αντιδικτατορικού αγώνα και πολιτική κρατούμενη της χούντας. H μηχανή του Δελτά όχι μόνο την πέταξε κάτω και πέρασε από πάνω της, αλλά επιπλέον ο συνεπιβάτης χτυπούσε με το γκλοπ. Tο αποτέλεσμα ήταν η συντρόφισσα να τραυματιστεί βαρειά στο κεφάλι, να χάσει μέρος της ακοής της, να σπάσουν η αριστερή κλείδα και όλα τα πλευρά της. Πολλοί άλλοι επίσης χτυπήθηκαν βάρβαρα από την αστυνομική επίθεση είτε επί τόπου είτε στη ΓAΔA. O σ. Kυριάκος Mουτίδης ήταν μεταξύ των συντρόφων που υπεράσπισαν τον πολιτικό χώρο που ανήκουν (EEK) και το δικαίωμα στη διαδήλωση, από τη μανία των αστυνομικών.
H τότε κυβέρνηση Παπανδρέου, επιχείρησε να παρουσιάσει την υπόθεση ως… τροχαίο ατύχημα! Έκτοτε, οι κρατικές (αστυνομικές και δικαστικές) αρχές θέλουν να ξεχαστεί η επίθεση και παρότι υποβλήθηκε μήνυση φρόντισαν να «σκαλώσει» και εν συνεχεία απέρριψαν την μήνυση. Θεωρούν ότι ο παρ’ ολίγον δολοφόνος αστυνομικός δεν πρέπει καν να κριθεί από το δικαστήριο. Aντίθετα, μια σειρά συντρόφων έχουν συρθεί στα δικαστήρια, και μάλιστα ένας ένας για να μη φανεί ότι πρόκειται για θύματα της ίδιας επίθεσης. Δύο σύντροφοι, έχουν παραπεμφθεί με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, με τον γνωστό κουκουλονόμο. Ήδη τρεις σύντροφοι έχουν δικαστεί, οι δυο αθωώθηκαν, ενώ ο σ. Θάνος Ζαμπέτης καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 7 μήνες φυλάκιση.
...αντί να δικαστούν οι παρ' ολίγον φονιάδες της ομάδας ΔΕΛΤΑ
O σύντροφος Kυριάκος Mουτίδης, μέλος του EEK και μέλος του σωματείου βάσης εργαζομένων ΣBEOΔ, δικάζεται την Παρασκευή 23 Νοέμβρη 2012, 9 π.μ., στο Β’ Τριμελές Εφετείο Αθήνας (Λουκάρεως και Αλεξάνδρας) με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος.
O Kυριάκος Mουτίδης είναι ένας από τους συντρόφους που συνελήφθησαν στις 6 Δεκεμβρίου 2009, στη μαζική διαδήλωση μνήμης και αγώνα, έναν ακριβώς χρόνο μετά την εξέγερση που πυροδότησε η δολοφονία του 15χρονου Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
H επίθεση της αστυνομίας ήταν προσχεδιασμένη όπως αποκάλυψαν οι συνομιλίες του τότε υπουργού ΠροΠο Xρυσοχοΐδη με τον πρεσβευτή των HΠA Σπέκχαρντ που έφερε στο φως το Wikileaks. Ήταν ένα μέρος της αντιεξεγερτικής επίθεσης του κράτους, που πήρε τη μορφή των επιθέσεων κατά αγωνιστών και ρατσιστικών πογκρόμ κατά μεταναστών, και την προστασία των ναζιστών στον Άγιο Παντελεήμονα. Στις 6 Δεκέμβρη 2009, για πρώτη φορά τέθηκε σε επιχειρησιακή δράση η ομάδα ΔEΛTA ως -δολοφονικός- μηχανισμός καταστολής μαζικής διαδήλωσης.
Από την επίθεση στο μπλοκ του EEK, στην πλατεία Συντάγματος, τραυματίστηκαν πολλοί σύντροφοι, με βαρύτερα τραυματισμένη τη συντρόφισσα Aγγελική Kουτσουμπού, αγωνίστρια του αντιδικτατορικού αγώνα και πολιτική κρατούμενη της χούντας. H μηχανή του Δελτά όχι μόνο την πέταξε κάτω και πέρασε από πάνω της, αλλά επιπλέον ο συνεπιβάτης χτυπούσε με το γκλοπ. Tο αποτέλεσμα ήταν η συντρόφισσα να τραυματιστεί βαρειά στο κεφάλι, να χάσει μέρος της ακοής της, να σπάσουν η αριστερή κλείδα και όλα τα πλευρά της. Πολλοί άλλοι επίσης χτυπήθηκαν βάρβαρα από την αστυνομική επίθεση είτε επί τόπου είτε στη ΓAΔA. O σ. Kυριάκος Mουτίδης ήταν μεταξύ των συντρόφων που υπεράσπισαν τον πολιτικό χώρο που ανήκουν (EEK) και το δικαίωμα στη διαδήλωση, από τη μανία των αστυνομικών.
H τότε κυβέρνηση Παπανδρέου, επιχείρησε να παρουσιάσει την υπόθεση ως… τροχαίο ατύχημα! Έκτοτε, οι κρατικές (αστυνομικές και δικαστικές) αρχές θέλουν να ξεχαστεί η επίθεση και παρότι υποβλήθηκε μήνυση φρόντισαν να «σκαλώσει» και εν συνεχεία απέρριψαν την μήνυση. Θεωρούν ότι ο παρ’ ολίγον δολοφόνος αστυνομικός δεν πρέπει καν να κριθεί από το δικαστήριο. Aντίθετα, μια σειρά συντρόφων έχουν συρθεί στα δικαστήρια, και μάλιστα ένας ένας για να μη φανεί ότι πρόκειται για θύματα της ίδιας επίθεσης. Δύο σύντροφοι, έχουν παραπεμφθεί με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, με τον γνωστό κουκουλονόμο. Ήδη τρεις σύντροφοι έχουν δικαστεί, οι δυο αθωώθηκαν, ενώ ο σ. Θάνος Ζαμπέτης καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 7 μήνες φυλάκιση.
Aλληλεγγύη στον σ. Kυριάκο Mουτίδη.
Oι δίκες των αγωνιστών να γίνουν του κράτους καταδίκες.
Kάτω τα χέρια από τους αγωνιστές!
Oι δίκες των αγωνιστών να γίνουν του κράτους καταδίκες.
Kάτω τα χέρια από τους αγωνιστές!
Nα παύσουν οι διώξεις των συλληφθέντων της 6ης Δεκέμβρη 2009!
Nα αθωωθεί ο Kυριάκος Mουτίδης.
Nα καταδικαστούν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης κατά της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού!
Nα καταδικαστούν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης κατά της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού!
- Παρασκευή 23 Νοέμβρη 2012, 9 π.μ. στο Β’ Τριμελές Εφετείο Αθήνας (Λουκάρεως και Αλεξάνδρας)
από το athens indymedia
Ετικέτες
αναδημοσιεύσεις
11/19/12
Η ιστορία μιας προληπτικής προσαγωγής ή πιο σωστά μιας αστυνομικής απαγωγής
από το blog του "Ρεσάλτο"
Το μεσημέρι του Σαββάτου 17 Νοέμβρη, στις 2.15μμ, βγήκα μαζί με τη συντρόφισσα μου (στη ζωή και στον αγώνα) από το σπίτι της στο Περιστέρι και μπήκαμε στο αυτοκίνητό της για να με πάει στον σταθμό μετρό του Αγ. Αντωνίου. Με την επιβίβασή μας εμφανίστηκαν δύο αυτοκίνητα και μια μηχανή της κρατικής ασφάλειας με 6 ασφαλίτες, οι οποίοι επιδεικτικά κόλλησαν από πίσω μας και επιχειρούσαν να μας περικυκλώσουν. Κάναμε τον κύκλο του τετραγώνου και επιστρέψαμε κάτω από το σπίτι, όπου κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και τους ζητήσαμε τον λόγο που μας ακολουθούν. Αποβιβάστηκαν και εκείνοι, εμφανώς αμήχανοι για την τροπή που είχε πάρει το πράγμα, με τη γειτονιά να έχει βγει στα παράθυρα, τα μπαλκόνια και τα πεζοδρόμια από τις φωνές μας. Προσπαθώντας να φανούν ψύχραιμοι και τυπικοί ζήτησαν την ταυτότητα μου και μου είπαν ότι επρόκειτο για έναν τυπικό έλεγχο. Εμείς τους ρωτούσαμε επίμονα τον λόγο της παρακολούθησης και του «ελέγχου» που επικαλούνταν ενώ ειδοποιήσαμε αμέσως τηλεφωνικά δικηγόρο και συντρόφους για να έχουν υπόψη τους τα όσα διαδραματίζονταν. Η άρνησή μας να «συνεργαστούμε» και η επιμονή μας να αναφέρουν τον λόγο της επιχειρούμενης προληπτικής προσαγωγής (προφανώς λόγω της πορείας για το Πολυτεχνείο), τους έκανε να επιχειρούν να με βάλουν στο υπηρεσιακό τους όχημα με το ζόρι, πιάνοντάς με από τα χέρια και επιχειρώντας να με τραβήξουν μέχρι εκεί. Κάτι το οποίο πεισματικά αρνιόμουν ενώ η συντρόφισσά μου τράβηξε το hands free από τα αυτιά του αρχιασφαλίτη που ζητούσε τηλεφωνικά ενισχύσεις από τα κεντρικά τους. Ήταν η στιγμή που απείλησαν και την ίδια με προσαγωγή μπροστά στα μάτια του 8χρονου παιδιού της, που παρακολουθούσε από το μπαλκόνι του σπιτιού τη σκηνή μαζί με μια φίλη του που τον είχε επισκεφτεί και έπαιζαν μαζί.
Τελικά, με έβαλαν μέσα σε ένα από τα υπηρεσιακά τους οχήματα και με οδήγησαν στη ΓΑΔΑ. Με ανέβασαν στον 6ο όροφο (τομέας κρατικής ασφάλειας) και με άφησαν για 5 ώρες σε έναν απομονωμένο διάδρομο, φρουρούμενο από 20 ένστολους αστυνομικούς, χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικεία πρόσωπα και χωρίς να μου ανακοινώνουν τον λόγο της προσαγωγής μου ή πιο σωστά της απαγωγής μου. Με την ολοκλήρωση της πορείας του Πολυτεχνείου και λόγω των έντονων διαμαρτυριών μου, μου έδωσαν πίσω την ταυτότητα και το κινητό μου και μου είπαν ότι μπορώ να φύγω. Κατά την διάρκεια της κράτησής μου δεν επιχείρησαν τα γνωστά ξεγυμνώματα του τελευταίου διαστήματος με το πρόσχημα του σωματικού ελέγχου, τα οποία ωστόσο εφάρμοσαν απ’ ότι έμαθα σε ανήλικους προσαχθέντες στον 7ο όροφο. Το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να καθίσω σε έναν πάγκο που κοιτούσε προς τον τοίχο με πλάτη προς τους αστυνομικούς φρουρούς (για καψώνι και μόνο), το οποίο φυσικά αρνήθηκα, χωρίς όμως να επιλέξουν να επιχειρήσουν να με βάλουν να κάτσω έτσι όπως αυτοί ήθελαν.
Αυτές οι αστυνομικές-κατασταλτικές μεθοδεύσεις, παρότι σκόπιμα δε βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, δεν αποτελούν ούτε πρωτόγνωρα ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απαγωγές αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις εφαρμόζονται ως αστυνομική πρακτική τους τελευταίους μήνες, μαζί με τους εκτεταμένους ελέγχους (σωματικούς και σακιδίων) στους σταθμούς μετρό. Και έρχονται να προστεθούν στις εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές που γίνονται πριν από κάθε απεργία ή διαδήλωση τα τελευταία χρόνια. Έρχονται να προστεθούν στους τόνους των χημικών, τους ξυλοδαρμούς και τις αθρόες συλλήψεις των μονάδων καταστολής, στις αύρες για τη διάλυση συγκεντρώσεων. Έρχονται να προστεθούν στη δικαστική ομηρία χιλιάδων ανθρώπων -κυρίως νεολαίων- τα τελευταία 2,5 χρόνια, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη λεηλασία της ζωής και του μέλλοντός τους μαζί με τις κυρίαρχες προσταγές για «ησυχία-τάξη-ασφάλεια». Έρχονται να προστεθούν στη διάλυση απεργιακών προσυγκεντρώσεων συνελεύσεων γειτονιάς στις κεντρικές πλατείες των περιοχών τους, όπως στις 26/9/2012. Έρχονται να προστεθούν στην αστυνομική κακοποίηση και τα βασανιστήρια αγωνιζόμενων ανθρώπων, όπως αυτά που υπέστησαν οι 15 συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας στις 30/9/2012 στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα.
Η αστυνομική πρακτική της απαγωγής αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις, δε στοχεύει μόνο στα συγκεκριμένα πρόσωπα που επιλέγονται (προφανώς με βάση τον φάκελο και την ιστορικότητά τους) αλλά επιχειρεί να στείλει μήνυμα εκφοβισμού σε όλους όσοι αγωνίζονται και σε όλους εκείνους και εκείνες που αναμένεται να ξεσηκωθούν εξαιτίας της εξαθλίωσης της ζωής τους. Όμως οι φτηνές και γελοίες πρακτικές τους δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Κι όταν φουσκώσει το κοινωνικό ποτάμι θα τους πνίξει όλους: δυνάστες και βασανιστές, αφέντες και λακέδες.
Μέχρι εκείνη την ώρα χρειάζεται να προετοιμαστούμε και να οργανωθούμε καλύτερα για να μπλοκάρουμε στην πράξη τις συγκεκριμένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτούμε την προσωρινή μας αιχμαλωσία. Ούτε μέσα στα σπίτια μας επειδή υπάρχουν ασφαλίτες από κάτω με την εμφανή πρόθεση να μας προσαγάγουν ούτε στα κρατητήρια τους. Η επόμενη φορά ας επιφυλάσσει συλλογικές εκπλήξεις για τις κρατικές συμμορίες.
18/11/2012
ο αναρχικός
Κώστας Μ.
(σύντροφος από το Ρεσάλτο)
Το μεσημέρι του Σαββάτου 17 Νοέμβρη, στις 2.15μμ, βγήκα μαζί με τη συντρόφισσα μου (στη ζωή και στον αγώνα) από το σπίτι της στο Περιστέρι και μπήκαμε στο αυτοκίνητό της για να με πάει στον σταθμό μετρό του Αγ. Αντωνίου. Με την επιβίβασή μας εμφανίστηκαν δύο αυτοκίνητα και μια μηχανή της κρατικής ασφάλειας με 6 ασφαλίτες, οι οποίοι επιδεικτικά κόλλησαν από πίσω μας και επιχειρούσαν να μας περικυκλώσουν. Κάναμε τον κύκλο του τετραγώνου και επιστρέψαμε κάτω από το σπίτι, όπου κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και τους ζητήσαμε τον λόγο που μας ακολουθούν. Αποβιβάστηκαν και εκείνοι, εμφανώς αμήχανοι για την τροπή που είχε πάρει το πράγμα, με τη γειτονιά να έχει βγει στα παράθυρα, τα μπαλκόνια και τα πεζοδρόμια από τις φωνές μας. Προσπαθώντας να φανούν ψύχραιμοι και τυπικοί ζήτησαν την ταυτότητα μου και μου είπαν ότι επρόκειτο για έναν τυπικό έλεγχο. Εμείς τους ρωτούσαμε επίμονα τον λόγο της παρακολούθησης και του «ελέγχου» που επικαλούνταν ενώ ειδοποιήσαμε αμέσως τηλεφωνικά δικηγόρο και συντρόφους για να έχουν υπόψη τους τα όσα διαδραματίζονταν. Η άρνησή μας να «συνεργαστούμε» και η επιμονή μας να αναφέρουν τον λόγο της επιχειρούμενης προληπτικής προσαγωγής (προφανώς λόγω της πορείας για το Πολυτεχνείο), τους έκανε να επιχειρούν να με βάλουν στο υπηρεσιακό τους όχημα με το ζόρι, πιάνοντάς με από τα χέρια και επιχειρώντας να με τραβήξουν μέχρι εκεί. Κάτι το οποίο πεισματικά αρνιόμουν ενώ η συντρόφισσά μου τράβηξε το hands free από τα αυτιά του αρχιασφαλίτη που ζητούσε τηλεφωνικά ενισχύσεις από τα κεντρικά τους. Ήταν η στιγμή που απείλησαν και την ίδια με προσαγωγή μπροστά στα μάτια του 8χρονου παιδιού της, που παρακολουθούσε από το μπαλκόνι του σπιτιού τη σκηνή μαζί με μια φίλη του που τον είχε επισκεφτεί και έπαιζαν μαζί.
Τελικά, με έβαλαν μέσα σε ένα από τα υπηρεσιακά τους οχήματα και με οδήγησαν στη ΓΑΔΑ. Με ανέβασαν στον 6ο όροφο (τομέας κρατικής ασφάλειας) και με άφησαν για 5 ώρες σε έναν απομονωμένο διάδρομο, φρουρούμενο από 20 ένστολους αστυνομικούς, χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικεία πρόσωπα και χωρίς να μου ανακοινώνουν τον λόγο της προσαγωγής μου ή πιο σωστά της απαγωγής μου. Με την ολοκλήρωση της πορείας του Πολυτεχνείου και λόγω των έντονων διαμαρτυριών μου, μου έδωσαν πίσω την ταυτότητα και το κινητό μου και μου είπαν ότι μπορώ να φύγω. Κατά την διάρκεια της κράτησής μου δεν επιχείρησαν τα γνωστά ξεγυμνώματα του τελευταίου διαστήματος με το πρόσχημα του σωματικού ελέγχου, τα οποία ωστόσο εφάρμοσαν απ’ ότι έμαθα σε ανήλικους προσαχθέντες στον 7ο όροφο. Το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να καθίσω σε έναν πάγκο που κοιτούσε προς τον τοίχο με πλάτη προς τους αστυνομικούς φρουρούς (για καψώνι και μόνο), το οποίο φυσικά αρνήθηκα, χωρίς όμως να επιλέξουν να επιχειρήσουν να με βάλουν να κάτσω έτσι όπως αυτοί ήθελαν.
Αυτές οι αστυνομικές-κατασταλτικές μεθοδεύσεις, παρότι σκόπιμα δε βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, δεν αποτελούν ούτε πρωτόγνωρα ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απαγωγές αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις εφαρμόζονται ως αστυνομική πρακτική τους τελευταίους μήνες, μαζί με τους εκτεταμένους ελέγχους (σωματικούς και σακιδίων) στους σταθμούς μετρό. Και έρχονται να προστεθούν στις εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές που γίνονται πριν από κάθε απεργία ή διαδήλωση τα τελευταία χρόνια. Έρχονται να προστεθούν στους τόνους των χημικών, τους ξυλοδαρμούς και τις αθρόες συλλήψεις των μονάδων καταστολής, στις αύρες για τη διάλυση συγκεντρώσεων. Έρχονται να προστεθούν στη δικαστική ομηρία χιλιάδων ανθρώπων -κυρίως νεολαίων- τα τελευταία 2,5 χρόνια, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη λεηλασία της ζωής και του μέλλοντός τους μαζί με τις κυρίαρχες προσταγές για «ησυχία-τάξη-ασφάλεια». Έρχονται να προστεθούν στη διάλυση απεργιακών προσυγκεντρώσεων συνελεύσεων γειτονιάς στις κεντρικές πλατείες των περιοχών τους, όπως στις 26/9/2012. Έρχονται να προστεθούν στην αστυνομική κακοποίηση και τα βασανιστήρια αγωνιζόμενων ανθρώπων, όπως αυτά που υπέστησαν οι 15 συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας στις 30/9/2012 στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα.
Η αστυνομική πρακτική της απαγωγής αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις, δε στοχεύει μόνο στα συγκεκριμένα πρόσωπα που επιλέγονται (προφανώς με βάση τον φάκελο και την ιστορικότητά τους) αλλά επιχειρεί να στείλει μήνυμα εκφοβισμού σε όλους όσοι αγωνίζονται και σε όλους εκείνους και εκείνες που αναμένεται να ξεσηκωθούν εξαιτίας της εξαθλίωσης της ζωής τους. Όμως οι φτηνές και γελοίες πρακτικές τους δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Κι όταν φουσκώσει το κοινωνικό ποτάμι θα τους πνίξει όλους: δυνάστες και βασανιστές, αφέντες και λακέδες.
Μέχρι εκείνη την ώρα χρειάζεται να προετοιμαστούμε και να οργανωθούμε καλύτερα για να μπλοκάρουμε στην πράξη τις συγκεκριμένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτούμε την προσωρινή μας αιχμαλωσία. Ούτε μέσα στα σπίτια μας επειδή υπάρχουν ασφαλίτες από κάτω με την εμφανή πρόθεση να μας προσαγάγουν ούτε στα κρατητήρια τους. Η επόμενη φορά ας επιφυλάσσει συλλογικές εκπλήξεις για τις κρατικές συμμορίες.
18/11/2012
ο αναρχικός
Κώστας Μ.
(σύντροφος από το Ρεσάλτο)
Ετικέτες
αναδημοσιεύσεις
,
καταστολή
11/15/12
Στο κοινωνικό καφενείο του Σαββάτου 17 Νοέμβρη
Προβολή ταινίας
''ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ''
Ένα αντιφασιστικό ντοκουμέντο που περιγράφει τα γεγονότα αλληλεγγύης, λαϊκής συμμετοχής και ηρωισμού, του αγώνα εναντίον της χουντικής δικτατορίας. Για προφανείς λόγους, η ταινία γυρίστηκε στο Μιλάνο την περίοδο της χούντας, με υλικό ντοκιμαντέρ, που κρυφά έφυγε από την Αθήνα και με σκηνοθετημένα γυρίσματα στα οποία πήραν μέρος Έλληνες και Ιταλοί φοιτητές, καθώς και Έλληνες πολιτικοί εξόριστοι, στενοί συνεργάτες του σκηνοθέτη. Αποτελεί ένα μοναδικό ντοκουμέντο της κατάστασης που επικρατούσε, παρουσιάζοντας μέσα από έναν έξοχο συνδυασμό πραγματικών στοιχείων-ντοκουμέντων και κινηματογραφικού έργου. Η μουσική είναι.......του Μίκη Θεοδωράκη. Η ελληνική αφήγηση του Αλέξανδρου Παναγούλη και η ιταλική του Ουμπέρτο Τερρατσίνι.
Ετικέτες
ιστορία
,
κοινωνικό καφενείο
,
προβολές
11/13/12
Νέο blog από την Πρωτοβουλία Μαθητών Κορυδαλλού!
Το “Συσσωμάτωμα” είναι μια πρωτοβουλία
μαθητών από τον Κορυδαλλό που στεγάζεται στον αυτοδιαχειριζόμενο
κοινωνικό χώρο Pasamontana. Οι συναντήσεις μας γίνονται κάθε
Κυριακή στις 17.00.
Στόχος μας είναι η δραστηριοποίηση των μαθητικών κοινοτήτων ενάντια στην παραγωγή τυποποιημένων μαθητών και της σημερινής εξαθλίωσης.
susswmatwma.espivblogs.net / mathiteskorydalloy@hotmail.gr
Στόχος μας είναι η δραστηριοποίηση των μαθητικών κοινοτήτων ενάντια στην παραγωγή τυποποιημένων μαθητών και της σημερινής εξαθλίωσης.
susswmatwma.espivblogs.net / mathiteskorydalloy@hotmail.gr
11/09/12
Κοινωνικό καφενείο 10/11
Το κοινωνικό καφενείο αυτού του Σαββάτου οργανώνεται από την ομάδα ελευθεριακής σκέψης με προϊόντα που προέρχονται από αλληλέγγυο εμπόριο.
Θα προβληθεί η μικρού μήκους ταινία "ο καφές των Ζαπατίστας".
Ο χώρος θα είναι ανοιχτός από τις 20.00
Ετικέτες
ομάδα ελευθεριακής σκέψης
11/07/12
Ανταπόκριση από την Απεργιακή συγκέντρωση & πορεία στους δρόμους του Κορυδαλλού
από το blog του Δυτικού Περάσματος:
Περισσότεροι
από 100 Κορυδαλλιώτες και Κορυδαλλιώτισσες -εργαζόμενοι, άνεργοι,
φοιτητές και μαθητές- πραγματοποιήσαμε το πρωί της Τετάρτης 7/11 τοπική
απεργιακή συγκέντρωση έξω από το Πνευματικό Κέντρο Κορυδαλλού στη
συμβολή της Γρ.Λαμπράκη με την Ταξιαρχών. Συνοδεία μικροφωνικής, το
κείμενο διαβάστηκε και μοιράστηκε στους περαστικούς και στους γύρω
δρόμους καθ' όλη τη διάρκεια παραμονής μας στο σημείο και μας δόθηκε η
ευκαιρία να συζητήσουμε και να επικοινωνήσουμε την αναγκαιότητα για
συνέχεια των συλλογικών και συγκροτημένων αγώνων ενάντια στην
εκμετάλλευση και την επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στη ζωή των
"από-κάτω".
Αναρτήθηκαν πανό και στις 12.00 ξεκίνησαμε πορεία που κατευθύνθηκε προς την πλατεία Ελευθερίας (κάνοντας στάση στο σύγχρονο κάτεργο του Κωτσόβολου), πέρασε από την πλατεία του Αϊ-Γιώργη, την πλατεία Μέμου και ανέβηκε για να βγεί στη Δημητρακοπούλου ώστε να καταλήξει ξανά στο σημείο από όπου ξεκινήσαμε με συνθήματα ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε με αφορμή την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, ενάντια στο διαχωρισμό των εκμεταλλευόμενων και τις νεοφασιστικές πρακτικές και ιδεοληψίες, αλλά και την αναγκαιότητα οργάνωσης και δράσης σε τοπικό επίπεδο.
Το ραντεβού ανανεώθηκε για την διαδήλωση του απογεύματος στο Σύνταγμα.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ετικέτες
Δυτικό Πέρασμα
,
τοπικά
11/03/12
Τετάρτη 7/11, 10.30: Τοπική Απεργιακή Συγκέντρωση
2,5
χρόνια μετά τα πρώτα
μέτρα μαζικής υποτίμησης με πρόσχημα
τον μπαμπούλα του χρέους, η Ελλάδα έχει
γίνει παράδεισος για τους επιχειρηματικούς
ομίλους, τους βιομήχανους και τους
μεγαλοεργοδότες, και κόλαση για την
πλειοψηφία του κόσμου που βλέπει τη ζωή
του να ισοπεδώνεται. Η “εσωτερική
υποτίμηση” που επεδίωκαν για
χρόνια τα
ντόπια και ξένα αφεντικά σήμανε μειώσεις
μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα,
μειώσεις συντάξεων, κατάργηση 13ου/14ου
μισθού, μείωση του κατώτατου μισθού
στον ιδιωτικό τομέα στα 586ευρώ μεικτά
(για τους κάτω των 25 στα 510ευρώ), περικοπές
σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, μειώσεις στα
επιδόματα ανεργίας από τα 460 στα 360,
κατάργηση του αφορολόγητου των 12.000
ευρώ.
Έχουν
ήδη πετύχει μισθούς πείνας, (επίσημη)
ανεργία πάνω από 25%, διάλυση των μικρών
επιχειρήσεων προς όφελος των
συγκεντροποιημένων μεγακαταστημάτων,
κατάρρευση κοινωνικών δομών όπως η
Υγεία, η Παιδεία και η Πρόνοια, σχολεία
και πανεπιστήμια σε ρότα ιδιωτικοποήσεων,
λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και
παράδοση των κοινωνικών αγαθών (ΔΕΗ,
ΕΥΔΑΠ) στο μεγάλο κεφάλαιο.
Απομένει
το τελειωτικό χτύπημα: νέες
μειώσεις μισθών σε Δημόσιο και Ιδιωτικό,
νέα μείωση του κατώτατου μισθού (άρα
και όλων των υπόλοιπων) με απευθείας
υπουργική απόφαση (!), νέες περικοπές
συντάξεων ακόμα και των 300ευρώ, πλήρης
κατάργηση και του κουτσουρεμένου
“επιδόματος” που αντικατέστησε τον
13ο και 14ο μισθό, κατάργηση 3ετιών και
αποζημιώσεων απόλυσης στον Ιδιωτικό
τομέα, νέες περικοπές σε υγεία παιδεία,
προνοιακά επιδόματα.
Κάπως
έτσι θα μπεί ταφόπλακα για μας και θα
ανοίξει ο δρόμος για το κερδοφόρο
επιχειρηματικό παιχνίδι της “ανάπτυξης”
πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και
των ανέργων. Με μισθούς 250 ευρώ χωρίς
εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα,
με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους να
παρακαλάνε για δουλειά χωρίς όρους, η
κοινωνική πλειοψηφία θα υποταχθεί σε
μια μειοψηφική οικονομική ελίτ και τους
παρατρεχάμενούς της. Το κοινωνικό
νεκροταφείο που επιβάλλουν στηρίζεται
στον καθημερινό Φόβο της ανεργίας, της
πείνας και της τιμωρίας, ενώ οι αυταπάτες
που καλλιεργούνται επιστημονικά από
τα τσιράκια των Media
των
τραπεζιτών ελπίζουν να κρατήσουν την
κοινωνία “σε τάξη”. Από κοντά -και με
το αζημείωτο- θα προσφέρουν τις υπηρεσίες
τους οι
σύγχρονοι φασίστες
που προωθούν την αλληλοσφαγή των φτωχών
και τη συνεργασία των Τάξεων, πολεμώντας
στο πλάϊ -και με τις πλάτες- των Σωμάτων
Ασφαλείας τον κόσμο του αγώνα και της
αντίστασης.
Η
λύση βρίσκεται
μόνο στα δικά μας χέρια.
Να οργανωθούμε σε κάθε γειτονιά
φτιάχνοντας σχέσεις αλληλεγγύης και
δικές μας αυτόνομες δομές αλληλοβοήθειας,
χωρίς κρατικές ή επιχειρηματικές
βοήθειες, μακριά από κομματικά συμφέροντα,
πουλημένους εργατοπατέρες και νέους
ηγέτες-σωτήρες. Να συμμετέχουμε ενεργά
σε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα. Να χτίσουμε
ξανά την ενότητα των εργαζομένων και
των ανέργων ανεξάρτητα από καταγωγή,
φύλο, τομέα.
Εμείς
που παράγουμε τα κέρδη των αφεντικών
παίρνοντας (;)
μισθούς που ποτέ δε φτάνουν. Εμείς που
παράγουμε εδώ και χρόνια τον πλούτο με
την εργασία μας. Εμείς που έχουμε φάει
τη ζωή μας πάνω από εφημερίδες, σε
συνεντεύξεις για δουλειά, στις ουρές
του ΟΑΕΔ, σερβίροντας φαγητό, οδηγώντας
μηχανάκια, διπλώνοντας ρούχα, απαντώντας
τηλέφωνα. Εμείς που δε ρουφιανέψαμε στο
αφεντικό, που διεκδικήσαμε τα δεδουλευμένα,
που δε βλέπουμε ως εχθρούς αυτούς που
τραβάνε τα ίδια ζόρια απ'όπου κι αν
κατάγονται. 'Ενας
ολόκληρος κόσμος που χτίζει στα συντρίμμια
του σήμερα την ελπίδα του αύριο.
ΑΝ ΔΕ
ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΗΤΤΑ
ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΦΟΒΟ -
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Δυτικό Πέρασμα - μαθητές/-τριες
Ετικέτες
Δυτικό Πέρασμα
,
εργασιακά
,
στο δρόμο
,
συγκεντρώσεις
,
φιλοξενούμενα εγχειρήματα
11/01/12
Η εξέγερση της Οαχάκα στο κοινωνικό καφενείο του Σαββάτου 3/11
Στο κοινωνικό καφενείο αυτού του Σαββάτου θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για την εξέγερση της Οαχάκα.
"Από τον Ιούνη ως τον Δεκέμβρη του 2006, η μεξικανική πολιτεία της Οαχάκα έζησε μια μεγάλη λαϊκή εξέγερση που προκάλεσε το θαυμασμό, τη συγκίνηση και την αλληλεγγύη των κοινωνικών κινημάτων και των αγωνιζόμενων ανθρώπων όχι μόνο στο Μεξικό, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο εξεγερμένος λαός της Οαχάκα κατέλαβε την ομώνυμη πρωτεύουσα, κατέλυσε κάθε κρατική αρχή και απαίτησε όχι μόνο το κεφάλι του κυβερνήτη, αλλά και τη ριζοσπαστική αλλαγή της πραγματικότητας.
Ακολούθησε μια πολύμηνη διαδικασία αυτοοργάνωσης, πολιτικής αυτονομίας και συλλογικής διοίκησης της πόλης, με την κατάληψη κρατικών κτιρίων, την υπεράσπιση εκατοντάδων οδοφραγμάτων με επιτροπές αυτοάμυνας, την αυτοδιαχείριση κατειλημμένων μέσων ενημέρωσης και τη λήψη αποφάσεων μέσα από δυναμικές λαϊκές συνελεύσεις."
(από την ιστοσελίδα της "Ευτοπίας")
"Από τον Ιούνη ως τον Δεκέμβρη του 2006, η μεξικανική πολιτεία της Οαχάκα έζησε μια μεγάλη λαϊκή εξέγερση που προκάλεσε το θαυμασμό, τη συγκίνηση και την αλληλεγγύη των κοινωνικών κινημάτων και των αγωνιζόμενων ανθρώπων όχι μόνο στο Μεξικό, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο εξεγερμένος λαός της Οαχάκα κατέλαβε την ομώνυμη πρωτεύουσα, κατέλυσε κάθε κρατική αρχή και απαίτησε όχι μόνο το κεφάλι του κυβερνήτη, αλλά και τη ριζοσπαστική αλλαγή της πραγματικότητας.
Ακολούθησε μια πολύμηνη διαδικασία αυτοοργάνωσης, πολιτικής αυτονομίας και συλλογικής διοίκησης της πόλης, με την κατάληψη κρατικών κτιρίων, την υπεράσπιση εκατοντάδων οδοφραγμάτων με επιτροπές αυτοάμυνας, την αυτοδιαχείριση κατειλημμένων μέσων ενημέρωσης και τη λήψη αποφάσεων μέσα από δυναμικές λαϊκές συνελεύσεις."
(από την ιστοσελίδα της "Ευτοπίας")
Ο χώρος θα είναι ανοιχτός από τις 20.00
Ετικέτες
κοινωνικό καφενείο
,
προβολές
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)