Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ελεύθερο σινεμά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ελεύθερο σινεμά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

2/22/18

Δευτέρα 26/02 - Προβολή και αυτοοργανωμένο καφενείο

Την Δευτέρα 26/02 στις 20:00 θα προβληθεί η ταινία "Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα" των Ζαν-Πιέρ & Λικ Νταρντέν του 2014, πάνω στην θεματική "Κοινωνικός κανιβαλισμός & καθεστώς επισφάλειας". Θα ακολουθήσει αυτοοργανωμένο καφενείο. 

Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία θα βρείτε στο blog της κινηματογραφικής ομάδας του χώρου: https://kinimatografospasamontana.blogspot.com/2018/02/2602-2000.html 



2/09/18

Δευτέρα 12/02 - Προβολή και αυτοοργανωμένο καφενείο

Την Δευτέρα 12/02 στις 20:00 θα προβληθεί η ταινία "Ανθρώπινο Κεφάλαιο" του Ιταλού σκηνοθέτη  Πάολο Βίρτζι του 2013. Θα ακολουθήσει αυτοοργανωμένο καφενείο.

1/25/18

Δευτέρα 29/1 - Προβολή και αυτοοργανωμένο καφενείο

Την Δευτέρα 29/01 στις 20:00 θα προβληθεί η ταινία "Leviathan" του ρώσου σκηνοθέτη  Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ του 2014. Θα ακολουθήσει αυτοοργανωμένο καφενείο.

12/12/17

Προβολή ταινίας The Reds

Δευτέρα 18/12 στις 19.00 

The Reds (Οι Κόκκινοι, 1981) 190′ με Warren Beatty, Diane Keaton & Jack Nicholson   

Με τις όποιες επιφυλάξεις, αλλά για την αναπαράσταση μιας εποχής, όπου όλα μοιάζαν δυνατά.


5/24/15

«ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ» - προβολή και συζήτηση με τους συντελεστές της ταινίας

Σάββατο 6 Ιουνίου στις 19:00


Μετά την προβολή της ταινίας  θα ακολουθήσει ελεύθερη συζήτηση 
με το σκηνοθέτη Ν. Κορνήλιο και τη μοντέρ/συν-σεναριογράφο Ε. Παπαγεωργίου.


Λίγα λόγια για την ταινία:

60 Γυναίκες. 7 Μέρες. Ένας κόσμος.
Ένα καταφύγιο γυναικών απειλείται με κατεδάφιση. 60 γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων και κοινωνικών προελεύσεων συγκεντρώνονται για να το προστατεύσουν, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στον κόσμο σήμερα. Την ημέρα συζητούν και συγκρούονται σε όλα τα πεδία που τους αφορούν: κοινωνία, σεξουαλικότητα, πολιτική, σχέσεις, μητρότητα, εργασία. Τη νύχτα αφήνονται να εκφραστούν, να χορέψουν, να εξομολογηθούν βιώματα κι εμπειρίες η μία στην άλλη.

2014, 160', έγχρωμο

Το τρέιλερ της ταινίας: 
Σύνδεσμος fb: 
Επίσημο site: 

10/23/14

Προβολή της νέας ταινίας του Κεν Λόουτς: Jimmy's Hall - Κυριακή 26/10 στις 8μμ

προβολές χωρίς εισιτήριο


Ο Τζίμυ Γκράλτον, ένας αριστερός Ιρλανδός που έφτιαξε το πρώτο κοινωνικό κέντρο στην Ιρλανδία επιστρέφει -μετά από 10 χρόνια αναγκαστικής εξορίας στις ΗΠΑ- για να ζήσει πάλι στον τόπο του.

Ο Τζίμυ ψάχνει να βρει ξανά το χαμένο νήμα με την χώρα του, όταν οι νέοι της περιοχής του, ζητούν να ξανανοίξει το κοινωνικό κέντρο, ένα χάλασμα σε ένα αγρόκτημα που είναι δικό του. Μαζί με τους παλιούς του φίλους, μια ομάδα αριστερών, αλλά και τη συμμετοχή των κατοίκων, το κέντρο ξαναφτιάχνεται. Κάνουν μαθήματα τέχνης, λογοτεχνίας, χορού…ο Τζίμυ φέρνει και ένα γραμμόφωνο και τους βάζει δίσκους της τζαζ…τους μιλάει για τον ρατσισμό στην Αμερική, αλλά και για τις μεγάλες απεργίες των εργατών που έζησε από κοντά.

Το κοινωνικό κέντρο δεν είναι απλά ένας χώρος διασκέδασης, γίνεται πολιτική ζύμωση, μιλούν για τη φτώχεια, για την ταξική τους συνείδηση, για τα οράματα της αριστεράς, βοηθούν οικογένειες άστεγες να επανακαταλάβουν τα σπίτια τους, ασκούν κριτική στην εξουσία, και όπως συμβαίνει σε όσους έχουμε περάσει χρόνο σε τέτοια εγχειρήματα, η ζήμωση και η συνειδητοποίηση δεν είναι κάτι ξένο κάτι που φοριέται στον χώρο, είναι το ίδιο το βίωμα όλων των συμμετεχόντων.

Όπως όλοι φανταζόμαστε, η καθολική εκκλησία φρικάρει, κάνει ο,τι μπορεί να σταματήσει την διαδικασία, την στήνει έξω από το κέντρο και παρακολουθεί ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει και μετά τους ονοματίζει στην κυριακάτικη λειτουργία, ορίζει το κέντρο ως «αντρο κομμουνιστών», άθεων, παράνομων, ταραχοποιών… σπέρνει το μίσος έτσι ώστε να μπορέσει να το ξανακλείσει. Ο ΙΡΑ διστακτικός, δεν θέλει να πάρει θέση, και η μικρή κοινωνία μένει μόνη να αντιμετωπίσει την κρατική και παρακρατική βία.

kinimatografospasamontana.blogspot.gr

6/14/14

Εκδηλώσεις για τα 4 χρόνια Pasamontaña

20, 21, 22   &   27, 28, 29   Ιουνίου 2014

 

 

Παρασκευή 20/6 (8μμ στο χώρο)
Προβολή ταινίας: Το βιολί

Σάββατο 21/6 (8μμ στο χώρο)
Ισπανική βραδιά με μουσική & φαγητό
από τους/τις συμμετέχοντες στα αυτοοργανωμένα μαθήματα Ισπανικών

Κυριακή 22/6
11.00 στο χώρο: Θεατρικό παιχνίδι για παιδιά 
"ελάτε να γνωριστούμε & να παίξουμε" (αφισάκι)
 
17.00 στο μπασκετάκι των 88 στρεμμάτων (χάρτης εδώ):
Τουρνουά μπάσκετ 4x4, διαγωνισμός τριπόντων & hiphop dj set

Παρασκευή 27/6 (8μμ στο χώρο)
Προβολή ταινίας: Εξέγερση στην Παταγονία

Σάββατο 28/6 (8.30μμ στην πλατεία Αϊ-Γιώργη χάρτης εδώ)
HIP HOP LIVE
με τους
MISTAH RUDE, ΟΝΕΙΡΟΛΑΓΝΟΙ, N-ARROW (INTIFADA),
DEMON ST8, XKAPE, WOLVES, MAGNA MORALIA, + friends...

Κυριακή 29/6 (7μμ στο χώρο)
Ανοιχτή συζήτηση με αφορμή τα 4 χρόνια του χώρου:
Οι  αυτοδιαχειρίζομενοι χώροι ως κοινότητες αγώνα για την κοινωνική-ταξική αντεπίθεση (οι προοπτικές των αυτοοργανωμένων χώρων στις γειτονιές και η διασύνδεση τους με τους κοινωνικούς & ταξικούς αγώνες)

1/21/14

Κυριακή 26/1, 8μμ: Ταξί του Κάρλος Σάουρα

Κ. Σάουρα | Ισπανία | 1996 | 113'

H ταινία περιγράφει την ερωτική ιστορία δύο νέων στη Μαδρίτη, αλλά και τη σύγκρουσή τους, όταν η ηρωίδα ανακαλύπτει πως ο ταξιτζής πατέρας της μαζί με το φίλο της αποτελούν μέλη μιας νεοφασιστικής ομάδας ταξιτζήδων, που δολοφονούν όσους πελάτες τους θεωρούν ότι βρωμίζουν τη Μαδρίτη.

Με το TAXI ο Κάρλος Σάουρα καταφέρνει να αποτυπώσει μια ζοφερή εικόνα ενός υφέρποντος φασισμού στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη Ευρώπη.



5/26/11

Αυτή την Παρασκευή προβολή του Punishment Park

"Βρισκόμαστε σε μια φασιστική Αμερική, όπου κάθε αντίθεση στην κυρίαρχη (συντηρητικότατη φυσικά) άποψη έχει ποινικοποιηθεί. Οι κάθε λογής αντιφρονούντες περνάνε από δίκες – παρωδίες και καταδικάζονται από στρατιωτικούς, μπάτσους, πράκτορες, δικαστικούς και εκπροσώπους της “σιωπηλής πλειοψηφίας” (βλέπε ακροδεξιούς) σε πολυετή κάθειρξη. Εκτός αν επιλέξουν να περάσουν 4 μέρες στα “Πάρκα Τιμωρίας”, όπου θα υποβληθούν μέσα στην καυτή έρημο σε μια ιδιαίτερη δοκιμασία ή, αν θέλετε, σε ένα ιδιότυπο παιχνίδι με τους δεσμοφύλακες και τις δυνάμεις καταστολής (οι οποίες, σημειωτέον, χρησιμοποιούν τα “πάρκα” αυτά και για να εκπαιδευτούν σε πραγματικές συνθήκες και ζωντανούς στόχους). Το ντοκιμαντερίστικο στοιχείο ενδυναμώνεται από το ότι την όλη διαδικασία στη δίκη και στο πάρκο παρακολουθεί, υποτίθεται, ένα ευρωπαϊκό τηλεοπτικό συνεργείο, που γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για τις νέες αυτές μεθόδους σωφρονισμού (=ισοπέδωσης).
Η μελέτη του Watkins για τις κοινωνικές αναταραχές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, βρίσκει τη διοίκηση του Νίξον να ιδρύει κέντρα αναμόρφωσης για τους διαφωνούντες: ειρηνιστές, φοιτητές, έγχρωμους ακτιβιστές κι άλλα «διασπαστικά» στοιχεία της κοινωνίας. Επικαλούμενη την εξουσία που της παραχωρεί η Πράξη McCarran του 1950, η κυβέρνηση στέλνει τους διαφωνούντες σε ένα «πάρκο τιμωρίας», όπου οι φυλακισμένοι πρέπει να διασχίσουν την έρημο της Καλιφόρνια χωρίς φαγητό και νερό, την ίδια στιγμή που οπλισμένοι άντρες της εθνικής φρουράς τους καταδιώκουν.

Στην ταινία συμμετέχουν ερασιτέχνες ηθοποιοί, οι οποίοι αυτοσχεδίασαν τους ρόλους τους, εκφράζοντας τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ρεαλιστικό και γεμάτο ένταση, που σε κάποιο σημείο ο Watkins φοβήθηκε ότι οι ηθοποιοί με το ρόλο των αντρών της εθνοφρουράς είχαν οπλίσει τα όπλα τους με αληθινά πυρά. Αξίζει να σημειωθεί πως ο υπεύθυνος ήχου της ταινίας ήταν ο Michael Moore, πασίγνωστος σήμερα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, το έργο του οποίου είναι σαφώς επηρεασμένο από τον Peter Watkins.
 
Το Punishment Park γυρίστηκε σε μια περίοδο τριών εβδομάδων, τον Σεπτέμβριο του 1970, στην άκρη της ερήμου Μοχάβε, χίλια μίλια βορειοανατολικά του Λος Άντζελες, στη Νότια Καλιφόρνια. Το συνεργείο αποτελούνταν εξ’ ολοκλήρου από νεαρούς τεχνικούς (με μέσο όρο ηλικίας τα 28) οι οποίοι ασχολούνταν με το ντοκιμαντέρ και τον επιμορφωτικό κινηματογράφο στο Λος Άντζελες.
Οι ηθοποιοί του Punishment Park είναι σχεδόν όλοι ερασιτέχνες, ενώ οι υπόλοιποι είναι νέοι και άγνωστοι ηθοποιοί από το Λος Άντζελες. Όλοι οι ηθοποιοί δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ πριν μπροστά σε κάμερα. Αξίζει να σημειωθεί πως οι περισσότεροι από το καστ των ηθοποιών είναι ακριβώς αυτό που υποδύονται. Πολλοί εξ αυτών εξιστορούν τις δικές τους ζωές. Οι πολιτικές απόψεις ορισμένων νεαρών κατηγορουμένων είναι ακριβώς αυτές που κατατίθενται στην ταινία, ακόμα και η φυλάκιση όπως αυτή περιγράφεται. Ανάμεσα σε αυτούς που εμφανίζονται ως αστυνομικοί ή υπάλληλοι του δικαστηρίου υπάρχουν τουλάχιστον δύο πρώην αξιωματικοί της αστυνομίας και τέσσερα μέλη του προσωπικού ασφαλείας από μια κοντινή αεροπορική βάση των Η.Π.Α.
 περισσότερα στο 

3/29/11

Πρόγραμμα Προβολών Απριλίου


Η ομάδα προβολών/κινηματογράφου συναντιέται κάθε Τρίτη στις 19.00. Υπό πιλοτική λειτουργία και κατασκευή είναι και το νέο blog το οποίο θα εστιάζει κυρίως στο κινηματογραφικό πεδίο: kinimatografospasamontana.blogspot.com

3/04/11

Πρόγραμμα Προβολών Απριλίου

Κάθε Παρασκευή στο χώρο είναι βραδιά κινηματογράφου. Από τις 20.30 μαζευόμαστε, φτιάχνουμε το χώρο και ακολουθεί η προβολή. Όταν υπάρχει διάθεση συζητάμε για την ταινία και τα ζητήματα που τίθονται. Τις ταινίες τις διαλέγουμε με βάση τις συζητήσεις της ανοιχτής ομάδας προβολών που συναντιέται κάθε Τρίτη στις 19.00.

Για τον Απρίλη το πρόγραμμα είναι το εξής:

1/4____"True Grit", των Κοεν (2011) - no ticket cinema

8/4___"Ηλίας Πετρόπουλος: ένας κόσμος υπόγειος", ντοκιμαντέρ

15/4___"Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη", του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλεα, Κούβα 1966 - κλασικός κινηματογράφος

22/4___"Ο τελευταίος πειρασμός", του Μαρτιν Σκορτσεζε - κλασικός κινηματογράφος

29/4___"Οξυγόνο", των Ρεππα-Παπαθανασίου - ελληνικός κινηματογράφος 

1/05/11

Γενάρης με προβολές κάθε Παρασκευή στις 21.00

7/1

Bread and Roses του Ken Loach (2000)

Μια νεαρή Μεξικανή περνάει παράνομα τα σύνορα για να εργαστεί μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή της ως καθαρίστρια σε ένα κτίριο με γραφεία στο Λος Άντζελες. Οι ζωές των δύο αδερφών θα αναστατωθούν με την παρουσία του Sam, ενός αριστερού ακτιβιστή, ο οποίος θα τις ενθαρρύνει να αγωνιστούν για καλύτερες συνθήκες εργασίας.

 14/1
Los Lunes al Sol (Δευτέρες στον ήλιο), του Fernando León de Aranoa (2002)

Με φόντο τα ναυπηγεία, τα καταθλιπτικά σπίτια και τους άδειους δρόμους μιας επαρχιακής πόλης-λιμάνι της Ισπανίας, μια παρέα μεσήλικων αντρών προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ανεργία και τις επιπτώσεις της. Σύμμαχος τους η φιλία, το χιούμορ και η αλληλεγγύη. Αρνούνται πεισματικά πώς όλα έχουν χαθεί και συνεχίζουν να ελπίζουν..

21/1

L`Emploi du Temps (Ελεύθερος ωραρίου), του Laurent Cantet (2001)

Ο Βίντσεντ έχει απολυθεί από την εργασία του όμως κάνει τα πάντα για να μην αποκαλυφθεί αυτό στην οικογένειά του και στους οικείους του. Μάλιστα, λέγοντας ότι δουλεύει ως εμπορικός αντιπρόσωπος για τα Ηνωμένα Έθνη, αποσπά ποσά από φίλους με δικαιολογία τη σίγουρη επένδυση. Το μόνο, όμως, που κάνει, λείποντας από τη γυναίκα και τα παιδία του, είναι να οδηγεί στην εθνική με τις ώρες.

28/1

Sauf le Respect que Je Vous Dois (Η Απόλυση), του Fabienne Godet (2005)

O Φρανσουά Ντουριέ, ένας 40χρονος άνδρας παντρεμένος με την Κλιμένς και πατέρας του Μπέντζαμιν, εργάζεται χρόνια στην εταιρία DSBO. Προκειμένου να μη χάσει τη δουλειά του, υποκύπτει πάντα στις απαιτήσεις του αφεντικού του είτε αυτό σημαίνει να δουλεύει υπερωρίες, ν` ακυρώνει οικογενειακές διακοπές ή να βλάπτει την οικογενειακή του ζωή. Όμως, όταν μία νύχτα ο καλύτερός του φίλος και συνάδελφος Σιμόν Λακάζ αυτοκτονεί μετά από μία άδικη απόλυση, ο Φρανσουά επαναστατεί μ’ απρόβλεπτες συνέπειες.


10/21/10

Λίγα λόγια για την προβολή της Δευτέρας (rear window)

  Μέσα από την ταινία αναδύεται η κριτική και επικριτική ενίοτε διάθεση του Χίτσκοκ απέναντι στον τύπο αυτό του ανθρώπου που διαμορφώνεται σ'ένα σύγχρονό (του) αστικό κέντρο. Το άτομο με όλες του τις προκαταλήψεις, τις φοβίες, την παθητικότητα, τις σχέσεις που αναπτύσσει με τους γύρω του, όλα αποτελούν ένα πρόσφορο πεδίο κριτικής.
  Όλη η δράση εκτυλίσσεται σε κάποια γειτονιά μιας μεγαλούπολης. O Jeff μετά από ένα ατύχημα μένει καθηλωμένος στο διαμέρισμά του, όπου απορροφάται παρακολουθώντας τις ζωές των γειτόνων του. Δίνεται η αίσθηση πως η ζωή αντιμετωπίζεται σαν θέαμα, με τον Τζεφ να αποτελεί το κοινό, τον παθητικό δέκτη που ενώ διψά για δράση νιώθει ανίκανος να επέμβει με κάποιο τρόπο στην πραγματικότητα, και η γειτονιά αποτελεί την οθόνη όπου εκτυλίσσεται η ζωή.
Ακόμα και η γειτονιά όμως δεν αποτελεί ένα οργανικό σύνολο ανθρώπων που αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται. Ο καθένας είναι εντελώς διαχωρισμένος και αποκομμένος απ'τους άλλους. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για γειτονιά αλλά για ανθρώπους που ζούν σε μια τοπική εγγύτητα. Η συμπεριφορά του Τζεφ είναι η πιο ηχηρή έκφραση αυτής της αποκόλλησης.
  Ένα ακόμη θέμα για προβληματισμό επανέρχεται μέσα από τη σχέση του Τζεφ με τη Λιζα. Στην ουσία, τίθεται υπό αμφισβήτηση η ανδροκεντρική αντίληψη ότι ο γάμος είναι για τον άντρα μια παγίδα σ'ένα κόσμο επιπολαιότητας. Τη στιγμή που ο Τζεφ αντιλαμβάνεται ότι η Λιζα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σαν σύζυγος στις απαιτήσεις της ζωής του, παρουσιάζεται σαν έφηβος εθισμένος στις συγκινήσεις, ενώ εκείνη ως ενήλικη προσπαθώντας να βρει μια μέση λύση...