Εδώ και περισσότερο από 3 μήνες ένας αξιοθαύμαστος αγώνας αξιοπρέπειας διεξάγεται 40 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πρωτεύουσας. Ένας αυθεντικός αγώνας των κατοίκων της Κερατέας, χωρίς πολιτικό χρωματισμό ή κομματική χειραγώγηση, ένας αγώνας κατά τον οποίο οι ίδιοι οι κάτοικοι αντιλαμβάνονται ότι μόνο με τη δική τους άμεση δράση θα καταφέρουν να υπερασπιστούν τη ζωή και τα συμφέροντά τους.
Η ιστορία έχει ως εξής: η προσπάθεια εγκατάστασης ΧΥΤΑ (ή ΧΥΤΥ) ξεκινάει περίπου 20 χρόνια πριν, στην προσπάθεια του κράτους να διαχειριστεί τα αστικά απόβλητα. Μέσα από ένα σύμπλεγμα οικονομικών συμφερόντων, πραγματικών δυνατοτήτων και αντιδράσεων κατοίκων και φορέων, επιλέγονται στην ουσία 2 περιοχές: Γραμματικό και Κερατέα...
"Φωνάζουν επειδή δε θέλουν τα σκουπίδια...Και τί να κάνουμε, κάπου πρέπει να πάνε..."
Εκτός από το ότι κάπου πρέπει να πάνε, ας δούμε και το πώς πρέπει να διαχειρίζονται. Η ιστορία της διαχείρισης των απορριμάτων δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα για το “πού θα πάνε τα σκουπίδια”. Είναι κυρίως ζήτημα ποιότητας διαχείρισης (στη μαμά Ευρώπη οι ΧΥΤΑ θεωρούνται ξεπερασμένοι και επιβλαβείς) αλλά και οικονομικών συμφερόντων, αφού όπου υπάρχει ανθρώπινη ανάγκη, πραγματική ή επίπλαστη, οι μεγαλοεπιχειρηματίες βρίσκουν πεδίο απόδοσης κέρδους. Έτσι, και στη διαχείριση των απορριμάτων γνωστοί μεγαλοεργολάβοι επενδύουν στην “ανακύκλωση” αφού τα σκουπίδια γι'αυτούς αποτελούν χρυσωρυχείο.
Στο Γραμματικό το έργο έχει -προσωρινά- σταματήσει μετά τις κινητοποιήσεις των κατοίκων. Στις 11 Δεκέμβρη 2010 ήρθε η σειρά των κατοίκων της Κερατέας. Στις 4:30 το πρωί με τσουχτερό κρύο και χιονόνερο, 600 περίπου αστυνομικοί των ΜΑΤ εισβάλλουν στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου όπου φυλάσσεται από τον Δήμαρχο Κερατέας, υπαλλήλους του δήμου και πολίτες της Κερατέας. Την ίδια στιγμή στην πόλη ηχούν οι σειρήνες και οι καμπάνες των εκκλησιών και οι κάτοικοι ξεσηκώνονται. Είναι η αρχή ενός ανυποχώρητου αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια.
Οι Κερατιώτες αντιστέκονται στη δημιουργία μιας τεράστιας λεκάνης 540 στρεμμάτων σκουπιδότοπου που όχι μόνο θα υποβαθίσει τον τόπο τους αλλά θα είναι και μια τεράστια βόμβα μόλυνσης για την περιοχή αλλά και για όλο το λεκανοπέδιο (βλ. Θάλασσα). Από την 1η μέρα αντιμετωπίζουν την άγρια καταστολή των ΜΑΤ, από τον εξονυχιστικό έλεγχο μέχρι τις πρόσφατες εισβολές στα σπίτια και τις συλλήψεις, πράγμα που τους κάνει να γυροφέρνουν συνεχώς στο στόμα τους τη λέξη “χούντα”...
Και μερικά συμπεράσματα...
Όπως οι ίδιοι οι κάτοικοι λένε συνεχώς, δεν είναι ούτε “αναρχικοί”, ούτε “επαγγελματίες ταραξίες”. Η περιοχή της Κερατέας δεν είναι περιοχή όπου κατοικούν εξαθλιωμένοι και απόκληροι, αλλά γενικά αυτό που λέγεται “φιλήσυχοι πολίτες” καλής ποιότητας ζωής. Η προσπάθεια εγκατάστασης ΧΥΤΑ στην περιοχή τους είναι το στοιχείο που τους έκανε να κατέβουν στο δρόμο και να υπερασπιστούν οι ίδιοι τη ζωή τους. Απέναντί τους βρήκαν από την πρώτη στιγμή την άγρια καταστολή ενός κράτους που υπάρχει μόνο για να προστατεύει τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων και των μεγαλοκαρχαριών, είτε με οικονομικά μέτρα, είτε με άμεσα κατασταλτικά. Και αυτό εκτόξευσε τον αγώνα τους. Κινούμενοι με τον τρόπο που η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έχει πλέον υιοθετήσει, την άρνηση δηλαδή πολιτικού χρωματισμού και κομματικής χειραγώγησης, ξαναβρίσκουν την έννοια και την ουσία της κοινότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ τους ενάντια στον κοινό εχθρό που εμφανίζεται απροκάλυπτα μπροστά τους και μπροστά μας: την πολιτική και την οικονομική εξουσία, τα κέρδη των εργολάβων και τις μίζες των πολιτικών.
Αλλά δε μένουν εκεί· εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στους μετανάστες απεργούς πείνας και κάθε εργαζόμενο που αγωνίζεται, συμμετέχουν στις κινήσεις “Δεν Πληρώνω”, αναπτύσσουν επαφές με κάθε αγωνιζόμενο κοινωνικό κομμάτι. Ο ίδιος ο αγώνας τους, οι σχέσεις που αναπτύσσονται στις οδομαχίες και τα οδοφράγματα δημιουργούν τη συνειδητοποίηση της κοινωνικής πραγματικότητας με αληθινούς όρους, ξεπερνάνε τους διαχωρισμούς που επιβάλλει η κυρίαρχη τάξη πραγμάτων μεταξύ των ανθρώπων και στέλνουν σε όλους μας το μήνυμα της αξιοπρέπειας, της αντίστασης και της μαχητικής διεκδίκησης του δίκιου τους και του δίκιου μας. Θα καταφέρουμε να απαντήσουμε στην επίθεση που δεχόμαστε σαν κοινωνία μόνο όταν ξαναβρούμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας και ξεπεράσουμε τους διαχωρισμούς που μας έχουν επιβάλλει, μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε ποιός είναι ο πραγματικός εχθρός, μόνο όταν συλλογικά και οργανωμένα αντισταθούμε και δημιουργήσουμε τους δικούς μας, ακαθοδήγητους τρόπους αγώνα και συμβίωσης.
Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή κατοχή… ΌΛΗ;
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ
Η ΚΕΡΑΤΕΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!
