Χωρίς χαρτιά, χωρίς σύνορα...

Kείμενο του Raoul Vaneigem για το NoBorder Camp [Βρυξέλλες]

Χωρίς χαρτιά, χωρίς σύνορα

 

Κάποτε, ο αναρχικός Albert Libertad, που είχε προαισθανθεί την ανάπτυξη της καφκικής γραφειοκρατίας και της δικτατορίας των χαρτογιακάδων, κάλεσε τους πολίτες να κάψουν τα χαρτιά με τα στοιχεία τους και να ξαναγίνουν άνθρωποι, αρνούμενοι να υποβιβαστούν σε αριθμούς αρχειοθετημένους στα κρατικά ευρετήρια και τη στατιστική των σκλάβων.

Σήμερα η ύπαρξή μας στοιχειώνεται σε τέτοιο βαθμό από τους αριθμούς που καταγράφουν τις τραπεζικές πληρωμές, τους μισθούς, την κοινωνική ασφάλιση, τα επιδόματα ανεργίας και τις συντάξεις ώστε το να ζει κανείς χωρίς χαρτιά φαντάζει τόσο ανέφικτο όσο και η προτροπή του Libertad να τελειώνουμε με το υποτιμητικό μαρκάρισμα του κοινωνικού κοπαδιού.

Έτσι, βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με μια συνθήκη διττή και παράδοξη: Από τη μια ο καθένας, ασχέτως εθνικότητας, κοινωνικής θέσης ή προσωπικότητας, πρέπει να επωφελείται του δικαιώματος της πρόσβασης στη γραφειοκρατική ζούγκλα στην οποία έχει μετατραπεί η κοινωνία μας. Από την άλλη, είναι απαράδεκτο η μοίρα των ανθρώπων να καθορίζεται σε τέτοιο βαθμό από μια γιγαντιαία αριθμομηχανή, ο απάνθρωπος χαρακτήρας της οποίας είναι ασύμβατος με το δικαίωμα σε μια ελεύθερη και όμορφη ζωή. 

 

Προσθέστε σ’ όλ’ αυτά και τη διαδικασία υποβάθμισης του κράτους λόγω των τραπεζικών πιέσεων που με τη σειρά τους γεννιούνται από την απειλή μιας παγκόσμιας νομισματικής κατάρρευσης. Τα κράτη πλέον χάνουν το καταχρηστικό προνόμιο να διαχειρίζονται τα δημόσια αγαθά. Μέχρι πρόσφατα φορολογούσαν καταναγκαστικά τους πολίτες όμως ως μερικό αντάλλαγμα εξασφάλιζαν τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών – εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη, ταχυδρομεία, μεταφορές, επιδόματα ανεργίας, συντάξεις…

Σήμερα όμως τι συμβαίνει; Τα κράτη έχουν μετατραπεί σε υπηρέτες των τραπεζών και των πολυεθνικών επιχειρήσεων οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με την καταστροφή του τρελού χρήματος, ένα στρόβιλο δισεκατομμυρίων που επενδύονται στις ατέρμονες χρηματιστηριακές κερδοσκοπίες αντί να χρησιμοποιούνται στην παραγωγή και σε κοινωνικά χρήσιμους τομείς. Δισεκατομμύρια που διαμορφώνουν μια φούσκα έτοιμη να σκάσει και να προκαλέσει ένα τρομερό χρηματιστηριακό κραχ.

Είμαστε η λεία των άπληστων διευθυντών της χρεοκοπίας, που αδημονούν να αρπάξουν τα βραχυπρόθεσμα κέρδη τους υπερεκμεταλλευόμενοι τους πολίτες - τους ίδιους πολίτες που μια επιβαλλόμενη λιτότητα τους καλεί να θυσιαστούν εθελοντικά στο απύθμενο βάραθρο του ελλείμματος που σκάβουν οι τραπεζικές καταχρήσεις.

Το κράτος όχι μόνο δεν είναι πια σε θέση να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του που προέκυπταν από το παραδοσιακό κοινωνικό συμβόλαιο, αλλά επιπλέον περικόπτει τους προϋπολογισμούς των δημόσιων υπηρεσιών και ενταφιάζει όλα όσα υποσχόταν να παρέχει για να εξασφαλίζει, αν όχι την πραγματική ζωή, τουλάχιστον την επιβίωση. Κι όλα αυτά στο όνομα της γιγαντιαίας απάτης που ονομάζεται δημόσιο χρέος.

Το κράτος αναδιπλώνεται στη μόνη λειτουργία που θυμίζει ακόμη την ύπαρξή του: την αστυνομική καταστολή. Η μόνη σωτηρία για το κράτος, είναι η εξάπλωση του φόβου και της απελπισίας. Το πετυχαίνει αυτό αρκετά αποτελεσματικά, προβάλλοντας μια δυστοπική εκδοχή του μέλλοντος. Διαδίδει φήμες ότι το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα. Έτσι το κράτος παρουσιάζει ως φρόνιμη στάση την εμπορευματοποίηση των πάντων, την έσχατη κατανάλωση πριν την πτώχευση, την καταστροφή την ίδιας του της ύπαρξης και ολόκληρου του πλανήτη αρκεί να διαιωνιστεί η γενικευμένη αισχροκέρδεια.

Ο αγώνας υπέρ των χωρίς χαρτιά θα πρέπει να λάβει υπόψη του το παραπάνω πλαίσιο – και από πολλές απόψεις.

Α) Το κράτος, για να αποκρύψει τη γιγαντιαία υπεξαίρεση των δημόσιων αγαθών, καταφεύγει σε αντιπερισπασμούς. Ποντάρει στο φόβο και την απελπισία και τα υποδαυλίζει έτσι ώστε να ενδυθεί τη στολή του χωροφύλακα. Και, όπως πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, καταφεύγει στη γνώριμη τακτική του αποδιοπομπαίου τράγου. Υποδεικνύει στους πολίτες (που φοβούνται την άνοδο της ανεργίας, την πτώση της αγοραστικής δύναμης, την προσωρινότητα στις εργασιακές σχέσεις) «επικίνδυνες» ομάδες ενάντια στις οποίες εκτρέφεται μια επιθετικότητα που, χωρίς αυτά τα τεχνάσματα, θα μπορούσε να στραφεί ενάντια στους διεφθαρμένους κερδοσκόπους που μας κυβερνούν.

Όλα είναι χρήσιμα αρκεί να διατηρείται το προπέτασμα καπνού που καλύπτει τα πραγματικά προβλήματα. Στο Βέλγιο για παράδειγμα, όπου Βαλλώνοι και Φλαμανδοί είναι εξίσου θύματα των κρατικών καταχρήσεων στο χείλος του χρηματοπιστωτικού γκρεμού, γεννιέται ένας μαφιόζικος εθνικισμός που προσπαθεί να στρέψει τους μεν ενάντια στους δε. Μια δόλια ξενοφοβία παρουσιάζει τους Άραβες ως ισλαμιστές τρομοκράτες, παρουσιάζει ως αντισημιτισμό τη δίκαια αντίθεση στην αντι-παλαιστινιακή πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης, κάνει ό,τι μπορεί ώστε να φέρει αντιμέτωπους τους ανέργους και τους χωρίς χαρτιά, δε διστάζει να μιμηθεί τους ναζί στους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζει τους τσιγγάνους.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το διεφθαρμένο κράτος κάνει τα πάντα για να αποτρέψει τη δημιουργία μιας γνήσιας αλληλεγγύης όλων των αποκλεισμένων, αυτών που σήμερα χτυπιούνται από την προσωρινότητα και εκείνων που ακόμα απολαμβάνουν μια κάποια ασφάλεια, αλλά που αύριο θα τη χάσουν εάν δε συνειδητοποιήσουν τη μοίρα που τους περιμένει.

Είναι επομένως αυτή η αλληλεγγύη που πρέπει να αποκαταστήσουμε, υπερασπιζόμενοι από κοινού τους χωρίς χαρτιά και τους άνεργους αλλά επίσης και τους μισθωτούς στην πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση. Μια ενότητα που παράλληλα θα προετοιμάζει την αυτοδιαχείριση και την κατάργηση του χρήματος, μέσα από συλλογικές κινητοποιήσεις που θα αρνούνται την υποβάθμιση των δημόσιων μεταφορών, της εκπαίδευσης, της περίθαλψης, των ταχυδρομείων, της πρωτογενούς παραγωγής, της γεωργίας… Να υπερασπιστούμε την ποίηση της ζωής ενάντια στους νόμους του κέρδους που την αποτελειώνουν.

Β) Η απάντηση στην κατασταλτική πολιτική των διεφθαρμένων κυβερνήσεων, δε σημαίνει την υιοθέτηση της βίας που αυτές χρησιμοποιούν αλλά το ξεπέρασμα των εξευτελιστικών προσταγών, την εξάπλωση της πολιτικής ανυπακοής.

Πώς; Επεμβαίνοντας ώστε να αποκαταστήσουμε την ποιότητα της ύπαρξής μας που το κράτος διαβρώνει κάτω από την πίεση των τραπεζικών μαφιών. Είμαστε όλοι αποκλεισμένοι, θυσιασμένοι στα οικτρά συμφέροντα ενός παράλογου συστήματος. Για να βγούμε από το χάος, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να στηριχτούμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Στην πλειονότητα των γυναικών και των ανδρών υπάρχει ποιητικός πλούτος και δημιουργικότητα που επαρκούν ώστε να εγκαθιδρυθούν ανθρώπινες συνθήκες σε όλους τους τομείς. Οι περισσότεροι, καθηλωμένοι από τη ρουτίνα, αγνοούν αυτήν τους τη δύναμη. Είναι όμως η κύρια, αν όχι η μόνη ελπιδα αυτών που η πολιτική των διεφθαρμένων δημοκρατιών τους περιθωριοποιεί και τους καταδικάζει στο ρόλο των αποδιοπομπαίων τράγων.

Αντί της υποτίμησης των ανθρώπων, η ανάπτυξη της ανθρωπιάς και της δημιουργικότητάς τους. Μια δυσβάσταχτη ντροπή: oι τσιγγάνοι γίνονται πηγή φόβου και αντικείμενο διωγμών, αντί να υποστηρίζουμε τη χειροτεχνία και τις μουσικές τους παραδόσεις, ώστε κάθε πέρασμά τους να είναι μια καλοδεχούμενη γιορτή. Αντί της υποκριτικής απόπειρας ένταξης των ανέργων σε μια αγορά εργασίας που ολοένα και επιδεινώνεται με τον πολλαπλασιασμό των επιχειρήσεων που κλείνουν, γιατί να μην ενθαρρύνουμε άλλες δομές όπου θα μπορούσε να αναπτυχθεί η ευρηματικότητα του καθενός; Ο αγώνας για την αλληλεγγύη στους χωρίς χαρτιά βυθίζεται υπερβολικά συχνά σε μια απελπισμένη, και αυτοκαταστροφική μάλιστα, άμυνα. Η επίθεση όμως είναι η καλύτερη άμυνα.

Δε μιλώ για επιθετική αντίδραση, όπως οι αστυνομικές επεμβάσεις που διατάζει εξ αποστάσεως η κρατική γραφειοκρατία, η οποία εκθειάζει κυνικά την αυστηρότητα επί αυτών που η ίδια καταστρέφει. Αλλά για μια επίθεση που να δημιουργεί παντού εδάφη απελευθερωμένα από την επιρροή του εμπορεύματος και του κέρδους, όπου το δικαίωμα στη ζωή, τη χαρά, τη δημιουργία, την ομορφιά και την απόλαυση θα ακυρώνει τις προσταγές του εμπορίου, του πλιάτσικου, της βαρβαρότητας.

Πρέπει να καλύψουμε τα κενά που αφήνει το κράτος, το οποίο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τα συμφέροντα των πολιτών. Εναπόκειται σε εμάς να προετοιμαστούμε γι’ αυτό, ξεκινώντας σήμερα κιόλας αν δεν ανεχόμαστε πλέον τους φόρους που προορίζονται να να γεμίσουν τις τρύπες των τραπεζικών καταχρήσεων και της χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας. Το κύριο καθήκον μας είναι να αποκαταστήσουμε την ποίηση μέσα σε μια κοινωνία όπου η μανία του κέρδους και της εξουσίας μάς έχει διαποτίσει όλους. Σ’ έναν κόσμο τυφλά επιθετικό, να σχεδιάσουμε, να επανεφεύρουμε, να δώσουμε προτεραιότητα στις ανθρώπινες αξίες, της γενναιοδωρίας, της αλληλεγγύης, της χαριστικότητας, της δημιουργικότητας, της απόλαυσης, της κυρίαρχης ζωής.

Να ξαναγίνουμε άνθρωποι σημαίνει να αρνηθούμε τη σκλαβιά της εργασίας και της εξουσίας, να διατρανώσουμε το δικαίωμα στην ευτυχία δημιουργώντας προϋποθέσεις για την ευτυχία όλων.

Raoul Vaneigem, Σεπτέμβριος 2010.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης και ανοιχτή συνέλευση 24/9 6μμ Μετρό Αιγάλεω

απ'το ΣΙΝΙΑΛΟ στο Αιγάλεω

"Ληστεία αλα ελληνικά"

Δευτέρα 20/09, ώρα 20.00

"Ληστεία αλα ελληνικά"
(Η κοινωνική ληστεία στον ελλαδικό χώρο 1830-1940)

Ντοκυμαντέρ του Κώστα Κυριακόπουλου για τις κοινωνικές πτυχές της παράδοσης της ληστείας και της ανταρσίας στην ελληνική ύπαιθρο κατά τον 19ο και 20ο αιώνα.


"H παράδοση ανταρσίας απέναντι στην κυριαρχία του κράτους, όποια μορφή και αν πήρε, οποιαδήποτε κυρίαρχα ιδαολογικά γνωρίσματα και αν είχε, έχει ιδιαίτερη σημασία να εξετάζεται, ακριβώς γιατί εκεί αναδεικνύεται με ξεκάθαρο τρόπο η κάθετη διαφοροποίηση μεταξύ μίας κοινωνίας και του κράτους.Η διαφοροποίηση αυτή σήμερα είναι ολοένα και πιο δυσανάγνωστη, αφού η έννοια του κοινωνικού ιστού περνάει ίσως την πιο βαθιά της κρίση από τις απαρχές των ανθρώπινων κοινωνιών."

  Προέρχεται από την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη το Νοέμβρη του 2006 με αφορμή την επανέκδοση της μπροσούρας "η κοινωνική ληστεία στον ελλαδικό χώρο 1830-1940" και στην οποία προβλήθηκε το ντοκυμαντέρ και η μικρού μήκους ταινία του Βασίλη Κοσμόπουλου "ο φωτογράφος των Τρικάλων".

Δευτέρα 27/09, ωρα 20.00

Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες

"Ο Jan και ο Peter είναι εικοσάρηδες στην σημερινή Γερμανία, συνειδητοποιημένοι, πολιτικοποιημένοι και επαναστάτες. Πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να καταφέρουν να αλλάξουν κάτι. Μπαίνουν σε άδεια σπίτια πλουσίων και αλλάζουν τη θέση σε έπιπλα και αντικείμενα με σκοπό να αναταράξουν τη ζωή των ιδιοκτητών και αφήνουν πίσω τους μηνύματα όπως «Οι Μέρες Της Αφθονίας Είναι Μετρημένες» και «Κολυμπάς Στο Χρήμα»...."

Η ελληνική PUNK & DIY σκηνή

Κυριακή 19 Σεπτέμβρη, προβολή για την PUNK & DIY μουσική σκηνή 
& κουβέντα με μουσικούς από αυτοοργανωμένες μπάντες που συμμετείχαν στη δημιουργία του βίντεο...

Πάρτυ!

Την Παρασκευή 17/9 για να ξαναβρεθούμε, να μιλήσουμε, να βάλουμε μουσική & να περάσουμε καλά
Εν όψει ενός "περίεργου" χειμώνα...

Παρασκευή 10/9 , προβολή ταινίας

"Ήρωες δεν υπάρχουν..."

23 Ιούλη 2010: 14 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου

Το βράδυ της 23 Ιούλη 1996 έπεσε νεκρός στην καμπίνα 53 του πλοίου «Πήγασος» ο αναρχικός αγωνιστής Χριστόφορος Μαρίνος. 14 χρόνια μετά, 


"να θυμηθούμε την πανάρχαια ανελέητη κρατική βία που επεφύλαξε τη φυσική εξόντωση σε έναν αποφασισμένο αρνητή της και να τιμήσουμε τον άνθρωπο που θα μας υπενθυμίζει ανεξίτηλα με τη λάμψη της ατομικής εξέγερσης, ότι το όνειρο κι ο πόθος για την ανατροπή αυτού του αποκρουστικού κόσμου συνεχίζει να νοηματοδοτεί και να σαγηνεύει μέχρις εσχάτων την ανθρώπινη ύπαρξη σε πείσμα των κυνικών και αλαζονικών διαχειριστών του, αλλά και των πρόθυμων υπηκόων τους.


Σήμερα, στην εποχή της αιματοβαμμένης νεοταξικής στρατηγικής της αστάθειας, του γενικευμένου παγκόσμιου πολέμου με πρόσχημα την «τρομοκρατία», της πραγματικής τρομοκρατίας του πολυεθνικού κεφαλαίου που επιβάλλει την ανεργία, την ανασφάλεια, την ακρίβεια και την αστυνομική διαχείριση των ταξικών αντιστάσεων, όπου αυτό που προβάλλει ως αντίσταση περιορίζεται συχνά στα όρια μιας παρωχημένης κρατικοδίαιτης αριστερής αντιπολίτευσης, μια δεκαετία αγώνων με τους οποίους συνδέθηκε ο Χριστόφορος Μαρίνος εξακολουθεί να συνεισφέρει παραδειγματικά, στην επιμονή όσων δεν εφησυχάζουν και εξακολουθούν να αναζητούν δρόμους και τρόπους για να διεκπεραιώσουν σωστά τη συγκρουσιακή τους σχέση με τους βιαστές της ανθρώπινης ελευθερίας. 


Στο μεταξύ, ας μη μοιρολογεί κανένας το νεκρό αγωνιστή για το τέλος του. Ακριβώς επειδή, όπως γράφτηκε κάποια στιγμή, έζησε τη ζωή του μέχρι το τέλος με τον τρόπο που διατεινόταν ότι έπρεπε να ζει κανείς. Την υπόλοιπη του την πήραν δεν τους τη χάρισε. Σε αυτό το έργο ήταν πρωταγωνιστής."

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΝΟ

(από κείμενο παρέμβασης έξω απ'το πλοίο "Πήγασος", 23 Ιούλη 2006)

Νέα ενημέρωση για την κατάσταση στις φυλακές της χώρας

αντιγράφουμε από το INDYMEDIA και το KELI.GR

"Καζάνι που βράζει οι φυλακές"

* 8η μέρα αποχής συσσιτίου για τους κρατούμενους οροθετικούς
* Από χθες ξεκίνησαν αποχή και οι κρατούμενοι με χρόνιες παθήσεις
* Απεργία πείνας, ύστερα από 2 βδομάδες αποχή συσσιτίου, ξεκινούν 200 κρατούμενοι από τις φυλακές Τρικάλων
* Συνεχίζονται οι βασανισμοί στον Σίμο Σεϊσίδη. Καθυστερεί η Αντιτρομοκρατική την τοποθέτηση πρόσθετου μέλους

Για την αποθήκη ψυχών, το κατ' ευφημισμό «Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού - Άγιος Παύλος» μίλησαν σήμερα, σε συνέντευξη Τύπου, που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, πρώην κρατούμενοι - ασθενείς καθώς και δικηγόροι και γιατροί.
Τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης στην πτέρυγα των οροθετικών -που βρίσκονται για 8η μέρα σε αποχή συσσιτίου- περιέγραψε ο πρώην κρατούμενος και οροθετικός, Άκης. «Οι οροθετικοί κρατούμαστε στο 2ο όροφο σε μία ειδική πτέρυγα με 5 κελιά δίκλινα, στα οποία συχνά στοιβάζονται μέχρι και 6 κρατούμενοι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι οι ελλείψεις φαρμάκων. Συνήθως τα φάρμακα αρκούν για 15 μέρες το μήνα. Τις υπόλοιπες μέρες είμαστε χωρίς θεραπεία με αποτέλεσμα να αδυνατεί ο οργανισμός μας. Από το 2004 δημιουργήθηκε ειδικό προαύλιο για τους οροθετικούς, το οποίο ποτέ δεν λειτούργησε ελλείψει προσωπικού. Έτσι προαυλιζόμαστε για μία ώρα το πρωί και άλλη μία το απόγευμα. Η καλύτερη λύση που θα μπορούσε να δοθεί είναι να μεταφερόμασταν στον Ελεώνα, όπου οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες και θα βοηθήσουν και την κατάσταση της υγείας μας».

Ο Παναγιώτης Γεωργιάδης, μέλος της Πρωτοβουλίας, που κρατήθηκε επίσης στο Νοσοκομείο του Κορυδαλλού, ανέλυσε τις ελλείψεις του νοσοκομείου, αφού πρώτα ενημέρωσε ότι από χθες ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου και οι κρατούμενοι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις. «Το νοσοκομείο αποτελείται από 10 θαλάμους 6μ. επί 6μ., όπου κρατούνται 12-14 ασθενείς. Κάθε θάλαμος έχει δύο κομοδίνα, ενώ δεν υπάρχουν καρέκλες, ούτε σεντόνια, σαπούνια, χαρτί υγείας. Δεν γίνεται καμία διάκριση ασθενών -πέρα των οροθετικών-, έτσι στον ίδιο θάλαμο κρατούνται φυματικοί, νεφροπαθείς, καρκινοπαθείς, ακρωτηριασμένοι. Σε κάθε θάλαμο αντιστοιχεί ένα καρότσι ώστε να μπορούν να πάνε τουαλέτα οι ακρωτηριασμένοι, ενώ σε κάθε ακτίνα αντιστοιχούν δύο τουαλέτες και ένα μπάνιο. Οι νοσηλευτές και οι γιατροί δεν εξετάζουν τους κρατούμενους στα κρεβάτια τους, αλλά τους υποχρεώνουν να πάνε εκείνοι στο ιατρείο. Φανταστείτε πώς θα φτάσει μέχρι το ιατρείο κάποιος χωρίς πόδια και χωρίς καρότσι; Ή πώς θα φτάσει κάποιος κατάκοιτος χωρίς φορείο να τον μεταφέρει;».
Μία από τις μεγαλύτερες «αδικίες» που υπόκεινται οι κρατούμενοι με χρόνιες παθήσεις είναι ότι υποχρεώνονται να εκτίουν την ποινή τους αθροιστικά αφού δεν δύνανται να εργαστούν, άρα δεν ευεργετούνται από τα μεροκάματα, ώστε να αποφυλακιστούν πιο γρήγορα. Αποτέλεσμα αυτού είναι πολλοί να πεθαίνουν μέσα στη φυλακή. «Πρόκειται για ευθανασία» παρατήρησε ο γιατρός, διευθυντής στο ενδοκρινολογικό τμήμα του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, Γιάννης Προκόβας, ο οποίος πρόσθεσε: «Αισθάνομαι ντροπή και ανατριχίλα που συμπολίτες μας ασθενείς, που βρίσκονται μάλιστα υπό την προστασία του κράτους, διαβιούν σε συνθήκες που θυμίζουν καταστάσεις Σπιναλόγκας του 19ου αιώνα ή, ακόμα χειρότερα, στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, σε υποδομές και σε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό αποτελούν καταπάτηση των υποχρεώσεων, κατακτήσεων, δικαιωμάτων που έχουν υπογράψει τα ευρωπαϊκά κράτη. Μένω πάντα έκπληκτος από την περιγραφή των όρων διαβίωσης συμπολιτών μας που νοσηλεύονται σε ειδικές συνθήκες. Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η υπερσυνταγογράφηση, το «χαπάκωμα», που αποτελεί το χαλί κάτω από το οποίο κρύβονται οι ουσιαστικές ανάγκες των ασθενών και επιβάλλεται η καταστολή στη λογική της γενίκευσης της σιωπής».
«Το μεγαλύτερο βασανιστήριο για τους κρατούμενους στο Νοσοκομείο είναι το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει χειρότερη στιγμή από τα πυρωμένα μπετά του Ιουλίου και του Αυγούστου. Στο Νοσοκομείο και το Ψυχιατρείο δεν υπάρχει ούτε ένας ανεμιστήρας. Το καλοκαίρι οι κρατούμενοι ασθενείς, οι οποίοι λόγω των χαπιών αισθάνονται ακόμα χειρότερα τη ζέστη, κάθονται ανάσκελα και προσπαθούν να φανταστούν τη δροσιά. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες αυτοκτονίες σημειώνονται αυτούς τους μήνες», πρόσθεσε ο δικηγόρος, πρώην κρατούμενος Χρήστος Νικολιτσόπουλος.

Συγκεκριμένα στις συνθήκες κράτησης του Σίμου Σεϊσίδη αναφέρθηκε ο δικηγόρος του, Κώστας Παπαδάκης: «Στη περίπτωση του Σίμου Σεϊσίδη έχει επιβληθεί τυπικά μία στοιχειώδης αντιμετώπιση της αναπηρίας του. Αλληλέγγυοι στο Σ. Σεϊσίδη συγκέντρωσαν χρήματα ώστε να τοποθετηθεί πρόσθετο μέλος στο ακρωτηριασμένο πόδι του. Ωστόσο, προκύπτουν συνέχεια εμπόδια στα ραντεβού του, τα οποία πρέπει να πραγματοποιούνται στα γραφεία της εταιρείας, επειδή η Αντιτρομοκρατική δεν μπορεί να στείλει φρουρούς». Πάντως είναι γενικό το πρόβλημα των αναπήρων κρατουμένων, οι οποίοι δεν χαίρουν κανενός ευεργετήματος, ούτε του ευεργετικού υπολογισμού μεροκάματων αλλά ούτε και κάποιου νόμου που θα προβλέπει αποφυλάκιση όσων πληρούν κάποιο ποσοστό αναπηρίας. «Ο νόμος 110Α του Ποινικού Κώδικα που τροποποιήθηκε το 2008, ύστερα από την απεργία πείνας των κρατουμένων, προβλέπει να επιτρέπεται η αποφυλάκιση των τετραπληγικών, για παράδειγμα, αλλά όχι των αναπήρων. Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί. Εάν υπήρχε μία τέτοια πρόβλεψη τότε θα αποφυλακιζόταν ο Σάββας Ξηρός».

«Από τις 15 Ιουλίου ξεκίνησε απεργία πείνας ο Νίκος Μαζιώτης», ενημέρωσαν αλληλέγγυοι στους προφυλακισμένους για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, «με αίτημα να του επιτραπεί να επισκεφτεί τη σύντροφό του και το νεογέννητο παιδί του στις 25 Ιουλίου, καθώς και να επισκέπτεται ο ίδιος την οικογένειά του στη φυλακή και όχι το αντίθετο -όπως προβλέπεται από το νόμο- καθώς θα είναι δύσκολη η μετακίνησή τους. Συμπαραστεκόμενοι στα αιτήματα της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη, 60 κρατούμενοι απέχουν από το συσσίτιο από χθες».

Από σήμερα απεργία πείνας στις φυλακές Τρικάλων

Σήμερα, Τρίτη 20 Ιουλίου, πάνω από 200 κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων αρχίζουν απεργία πείνας, ύστερα από 2 βδομάδες αποχής συσσιτίου. Μέλη της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων ενημέρωσαν ότι «κατεβαίνουν σε απεργία πείνας με τρία καίρια για τη συγκεκριμένη φυλακή αιτήματα: Να εγκρίνονται οι αιτήσεις για άδεια, οι οποίες σε ποσοστό 97% απορρίπτονται. Να εγκρίνονται οι υφ' όρων απολύσεις και να απομακρυνθεί ο κοινωνικός λειτουργός από τη φυλακή, ο οποίος, ενώ ο θεσμικός του ρόλος είναι να υπερασπίζεται τους κρατούμενους, έχει «περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο», αυτό της καταστολής.

www.keli.gr/2010/07/blog-post_20.html

Επίσης απεργία πείνας ξεκίνησαν 170 κρατούμενοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στη Σάμο μετά την είδηση ότι 60 άτομα μεταφέρθηκαν στα σύνορα Ελλάδας - Βουλγαρίας αντιδρώντας στην απέλασή τους από τη χώρα.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Αποχή συσσιτίου στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού

 ενημερωση από το INDYMEDIA Αθήνας

Τη Δευτέρα 19 Ιουλίου οι κρατούμενοι που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού ξεκινάνε αποχή συσσιτίου με αίτημα την αντιμετώπιση και λύση του προβλήματος της παρατεταμένης κράτησης ανθρώπων με χρόνιες και ανίατες ασθένειες, οι οποίοι εκ των πραγμάτων λόγω της κατάστασης της υγείας τους δεν μπορούν να μειώσουν την ποινή τους ως εργαζόμενοι.

Η κατάσταση στην ''ανθρώπινη χωματερή'' όπως λένε οι ίδιοι οι κρατούμενοι του συγκεκριμένου ιδρύματος είναι απλά τραγική όπως μας έχει μεταφερθεί και από τον σύντροφο Σίμο Σεϊσίδη που κρατείται εκεί. Σε ένα άθλιο, βρώμικο και γεμάτο ελλείψεις περιβάλλον είναι πεταμένοι άνθρωποι με αναπηρίες, εγκεφαλικά, θανατηφόρες ασθένειες.
Ο ειδικός γραμματέας σωφρονιστικής πολιτικής πριν κάποιο διάστημα τους είχε επισκεφτεί και διαβεβαιώσει ότι το θέμα θα λύνονταν νομοθετικά με νομοσχέδιο Φλεβάρη-Μάρτη. Φυσικά τους είπε ψέμματα.

Οι ίδιοι οι κρατούμενοι σε κείμενό τους προς τον υπουργό και τα ΜΜΕ αναφέρουν:  

''Αδύναμοι να αντιδράσουμε διαφορετικά,προσφέρουμε την έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη υγεία μας και ότι απέμεινε από τη ζωή μας θυσία στην δική σας απάνθρωπη αδιαφορία,όχι επειδή ελπίζουμε να αλλάξετε εσείς,αλλά επειδή αρνούμαστε να μας λογαριάζουν κτήνοι και αναλώσιμα απόβλητα ενός συστήματος και μιας κοινωνίας χωρίς ανθρωπιά,ηθική και τιμή.Από τη Δευτέρα 19 Ιουλίου αρχίζουμε όσοι το μπορούμε αποχή από το συσσίτιο και κάθε φαρμακευτική αγωγή και θεραπεία,ως έσχατο δείγμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού...''

Στη συγκεκριμένη κινητοποίηση θα συμμετέχει και ο σύντροφος Σίμος Σεϊσίδης.

Επίσης από την Πέμπτη 15 Ιούλη ο Νίκος Μαζιώτης έχει ξεκινήσει απεργία πείνας με αίτημα να μπορεί να βλέπει τη σύντροφο και συναγωνίστριά του Πόλα Ρούπα, η οποία σε λίγες ημέρες θα φέρει στον κόσμο το γιο τους.

ΕΔΩ η επιστολή του Ν.Μαζιώτη στην Ελευθεροτυπία και ΕΔΩ της Πόλας Ρούπα στο Ποντίκι

Προβολή βίντεο με αφορμή την έκδοση "Οι Άνθρωποι που κύκλωσαν το Α"

Την Παρασκευή 16/7 θα προβληθεί στο στέκι βίντεο με πρωτογενές υλικό από την έρευνα για το βιβλίο "Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα. Η ιστορία του Ισπανικού ελευθεριακού κινήματος κατά τη διάρκεια της δικτατορίας 1939-1977."

"Το βιβλίο είναι αποτέλεσμα μιας τετράχρονης έρευνας πάνω στην ιστορία του ισπανικού ελευθεριακού/αναρχικού κινήματος κατά τη διάρκεια της φρανκικής δικτατορίας. Εκτός από την υπάρχουσα ισπανική και διεθνή βιβλιογραφία, περιέχει στοιχεία τόσο από συνεντεύξεις ανθρώπων, που έζησαν ως πρωταγωνιστές την εξεταζόμενη περίοδο, όσο και από τα προσωπικά αρχεία γνωστών ισπανών αγωνιστών, τα οποία φυλάσσονται στο International Institute of Social History του Άμστερνταμ."

Πρόκειται για μια σημαντική έρευνα απ'τη σκοπιά ανθρώπων του αγώνα και όχι για μια "ουδέτερη" έκδοση που διεκδικεί δάφνες αντικειμενικότητας.


"Το βιβλίο κυκλοφορεί χωρίς αντίτιμο και διατίθεται από καταλήψεις, στέκια και ανοιχτούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους. Όπως αναφέρεται και στην έκδοση, η έλλειψη αντιτίμου δεν προκύπτει από μια αγάπη για το τσάμπα.
Προκύπτει από μια άρνηση των συντελεστών του βιβλίου να τιμολογήσουν την προσπάθειά τους και -κυρίως- την ανεκτίμητη ιστορία των ανθρώπων που πρωταγωνιστούν στις σελίδες του.
Το κόστος εκτύπωσης του βιβλίου καλύφθηκε από συνεισφορές συντρόφων και συντροφισσών, αναλήφθηκε ως προσωπική υποχρέωση και δεν θα τους επιστραφούν τα χρήματα. Παρ’ όλα αυτά, επιθυμείται η ελεύθερη οικονομική συνεισφορά των ανθρώπων που θα το προμηθευτούν. Το σύνολο των εσόδων από τη διανομή του βιβλίου θα διατεθεί για την κάλυψη αναγκών κρατούμενων συντρόφων."

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο και την έκδοση στο  alfa.espiv.net

Κυκλοφόρησε το 2ο τεύχος του έντυπου δρόμου 856

Κυκλοφόρησε το 2ο τεύχος του έντυπου δρόμου 856 από τη νέα κατάληψη "σινιάλο" στο Αιγάλεω.
Αντίτυπα -χωρίς αντίτιμα- υπάρχουν φυσικά στην κατάληψη αλλά και στο χώρο μας.

Ηλεκτρονική έκδοση εδώ από το site της κατάληψης.

Από το blog της κατάληψης "σινιάλο".

"Η πρώτη εκδήλωση της κατάληψης ήταν έτσι όπως τη θέλαμε. Μια μεγάλη γιορτή. Δύο μέρες δημιουργήσαμε στην πόλη έναν θύλακα του πολιτισμού που πρεσβεύουμε. Το Σάββατο στην πιο κεντρική πλατεία του Αιγάλεω, στην άσχημη πλατεία Εσταυρωμένου, μια ασχήμια που αντανακλά το μίσος του εμπορευματικού κόσμου για τους δημόσιους χώρους, εκτρέψαμε την ασχήμια, τραγουδήσαμε, συζητήσαμε, γνωριστήκαμε, μοιραστήκαμε το υλικό μας, συστηθήκαμε στην πόλη με όρους ελευθερίας, ειλικρίνειας, ανιδιοτέλειας προς τους συγκάτοικους αλλά και θράσους, αποφασιστικότητας, παρρησίας και ανυποταγής προς την Εξουσία. Την επόμενη μέρα, την Κυριακή το μεσημέρι,  στο χώρο της κατάληψης γίναμε σύν-τροφοι, μοιραστήκαμε τα πλούσια εδέσματα, που θα γίνονται όλο και πιο πλούσια όταν τα μοιραζόμαστε συλλογικά και θα φτωχαίνουν όταν τα διεκδικεί η μίζερη κουλτούρα της εξατομίκευσης, συνεχίσαμε τη γνωριμία, τις συζητήσεις και στο τέλος, σε μια επίδειξη “ανωριμότητας” τιμήσαμε το καλοκαιρινό λαϊκό έθιμο του μπουγελώματος… μέχρις εσχάτων.

Τα απογεύματα είμαστε κάθε μέρα στην κατάληψη μόλις πέφτει λίγο το φως και δροσίζει. Να μην ξεχνάμε ότι μπροστά στην κατάληψη υπάρχει μια πανέμορφη πλατεία με 100 δέντρα, χωρίς δρόμο και αυτοκίνητα, με μόνη “φασαρία” τις φωνές από τα παιδιά της γειτονιάς. Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει καλοκαίρι… έχουμε ανοίξει μεγάλες δουλειές! Και, φυσικά,  χρειάζεται κάθε πρόθυμη συνεισφορά από τα “πρακτικά” έως τα “θεωρητικά”…
Την Τετάρτη 7 Ιούλη στις 7μμ θα γίνει η πρώτη συνέλευση της κατάληψης μετά την ανοιχτή δημόσια  δήλωση παρουσίας της στο Αιγάλεω. Όποιοι/ες συμφωνούν με τα χαρακτηριστικά που έχουν τεθεί από την συνέλευση η οποία και  έστησε την κατάληψη είναι ευπρόσδεκτοι. Το ίδιο και όσοι/ες διαφωνούν για να συζητήσουμε και να στηρίξουμε και τις δικές τους διαφορετικές επιλογές στο βαθμό που αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Εδώ είμαστε, για να τα λέμε…"

Όταν το παρελθόν γίνεται τόσο επίκαιρο.1923...

Μια αναδημοσίευση κι ένα άρθρο με αφορμή τα απεργιακά γεγονότα στο λιμάνι του Πειραιά.

"...Τελικά ήταν οι μυλεργάτες του Πειραιά αυτοί που πυροδότησαν την Γενική Απεργία με το 24ωρο τελεσίγραφο που επέδωσαν στους αλευροβιομήχανους στις 9 Αυγούστου:

Ζητούσαν να μην ισχύσει η μείωση 35% στα εισοδήματα τους, να πληρωθούν τα περικομμένα ημερομίσθια, να επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι συνάδελφοι τους και να αποζημιωθούν οι τυχόν μη επανερχόμενοι. Το τελεσίγραφο υπογραφόταν και από τον πρόεδρο των θερμαστών ξηράς Γ. Μπόγρη. Τα νέα της απεργίας προκάλεσαν αλυσιδωτές εξελίξεις: τα σωματεία του επισιτισμού στις υπόλοιπες πόλεις προχώρησαν και αυτά σε απεργία, όπως και ολόκληρη η Ομοσπονδία Επισιτισμού. Το ΕΚΠ και η ΓΣΕΕ κάλεσαν σε υλική συμπαράσταση στους απεργούς. Αποφασιστικό όμως στάθηκε το άπλωμα της απεργίας στο λιμάνι. Η αλευροβιομηχανία στον Πειραιά τον καιρό εκείνο ανθούσε." Το περισσότερο σιτάρι αλεθόταν εκεί, αλλά εισαγόταν από το εξωτερικό, οπότε το λιμάνι ήταν κομβικό, τόσο για τα ειδικά ναυλωμένα πλοία που το μετέφεραν, όσο και για την εκφόρτωση του. Το οικονομικό κύκλωμα σίτος-άλευρα δεν δημιουργούσε μόνο την ισχυρή διαπλοκή αλευροβιομηχάνων-εφοπλιστών (κατοπινό γέννημα της οποίας είναι ο Στ. Νιάρχος), αλλά και αυτή των μυλεργατών με τους ναυτεργάτες και τους φορτοεκφορτωτές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ναυτεργάτες θα πάρουν πρώτοι την απεργιακή σκυτάλη από τις 17 Αυγούστου.

Η απεργία είχε ανέλπιστη επιτυχία: το λιμάνι παρέλυσε. Στις 17 Αυγούστου, σύμφωνα με την Σφαίρα, είκοσι πλοία δεν κατάφεραν να αποπλεύσουν, ενώ μόνο το ατμόπλοιο Κατερίνα έφυγε για Μασσαλία χρησιμοποιώντας απεργοσπάστες. Το απόγευμα, οι φορτοεκφορτωτές μπαίνουν στην απεργία, ενώ σύντομα την επεκτείνουν και στα καταπλέοντα υπό ξένη σημαία ατμόπλοια." Το ότι οι θερμαστές απεργούν σημαίνει ότι πολλά εργοστάσια οινοπνευματοποιίας, χαρτοποιίας και μακαρονοποιίας δεν μπορούν να λειτουργήσουν, το ίδιο και οι κυλινδρόμυλοι. Στις 20 Αυγούστου «ο Πειραιεύς παρουσιάζει από πρωίας ασυνήθη όψιν». Η Ομοσπονδία Ηλεκτρισμού ακολουθεί το απεργιακό κάλεσμα της ΓΣΕΕ και το τραμ παραλύει. Η σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνα - Πειραιά διακόπτεται και γίνεται προσπάθεια για αποκατάσταση της από το ανώτερο προσωπικό. Τα πληρώματα των πλοίων που καταπλέουν στον Πειραιά δηλώνουν την υποστήριξη τους στην απεργία, με αποτέλεσμα να αποκλείονται πάνω σε αυτά και να παρεμποδίζεται η έξοδος τους από στρατιωτικές φρουρές. Οι εργάτες του τελωνείου Πειραιά ακολουθούν. Εν τω μεταξύ, η Καπνεργατική Ομοσπονδία κηρύσσει από τις 20 Αυγούστου πανελλαδική απεργία, ενώ τα σωματεία που συμμετέχουν εξαπλώνονται ήδη στην Θεσσαλονίκη," την Πάτρα, τον Βόλο και άλλες επαρχιακές πόλεις. Το πρωί της 21ης, οι πρωινές εφημερίδες δεν κυκλοφορούν λόγω συμμετοχής στην απεργία των τυπογράφων και της Ομοσπονδίας Τύπου..."

πατήστε για ολόκληρο το άρθρο στο Indymedia και το Μετωπο Ιστορίας 

ΚΑΙ

"Επίσημοι παλιάτσοι", άρθρο του Γ.Ρούση για τα φερέφωνα των κυβερνήσεων και τις απεργίες

Ένα Σινιάλο αγώνα στις γειτονιές μας: Αιγάλεω, 3 & 4 Ιούλη...

Ραντεβού το Σαββάτο και την Κυριακή στο Αιγάλεω...

«Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που θα υπάρξει. Αν υπάρξει μία, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε κάθε μέρα, που φτιάχνουμε με το να ζούμε μαζί. Δύο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσεις από το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος σε πολλούς: δέξου την κόλαση και γίνε μέρος της έτσι που να μην την βλέπεις πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση και γνώση: ψάξε και μάθε να αναγνωρίζεις: ποιος και τι, στη μέση της κόλασης, δεν είναι κόλαση, κι αυτά κάνε να διαρκέσουν,  δώσ’ τους χώρο»

Ιτάλο Καλβίνο, «Οι αόρατες πόλεις»

Θέλουμε να δώσουμε χώρο στην γνώση, την επαγρύπνηση, σε όποιον και οτιδήποτε δεν είναι κόλαση στη μέση της κόλασης που κατοικούμε κάθε μέρα.

Κι έτσι παίρνουμε ένα χώρο από μόνοι μας χωρίς να τον ζητήσουμε από αυτούς που επιβεβλημένα θέλουν να διαχειρίζονται τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τη ζωή μας
…από αυτούς που κάθε σκέψη και θέλω μας τα βάζουν στο προκρούστειο κρεβάτι των  κρατικών νόμων, της κυρίαρχης ιδεολογίας και της ανυπόφορης αστικής ηθικής

Δεν έχουμε ούτε αρχηγούς ούτε αντιπροσώπους, δεν είμαστε ούτε κομματικά γραφεία ούτε μη κυβερνητική οργάνωση ή μαζικός φορέας


Δεν είμαστε ούτε «ντόπιοι» ούτε «ξένοι», ούτε έλληνες ή μετανάστες, ζούμε στο Αιγάλεω των σερραίων, των πακιστανών, των βλάχων, των αλβανών, των σαρακατσαναίων, των ιρακινών, των κρητικών, των κούρδων, των ηπειρωτών, των ασσυρίων, των ρωσοπόντιων, των αφγανών, των ανθρώπων που γεμίζουν τα σπίτια, τις γειτονιές και τις πλατείες από την Καβάλας μέχρι την Πέτρου Ράλλη κι από την Αγίας Άννης μέχρι την Πλαταιών, των ανθρώπων που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε πέρα από τους ψεύτικούς διαχωρισμούς που δημιουργεί η εξουσία ανάμεσά μας
Απεχθανόμαστε τις έμφυλες διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων όχι γιατί πρεσβεύουμε γενικά κι αόριστα την ισότητα των φύλων αλλά γιατί επιδιώκουμε πολύ συγκεκριμένα την καταστροφή των ρόλων, επιθυμούμε το ξερίζωμα της πατριαρχίας, εναντιωνόμαστε στην χειραγώγηση της σεξουαλικότητας
Δεν έχουμε ούτε χορηγούς ούτε πάτρωνες, λειτουργούμε με την ελεύθερη οικονομική συνεισφορά καλύπτοντας τις συλλογικές μας ανάγκες με τις δικές μας δυνατότητες, αγωνιζόμαστε για την αποδόμηση των εμπορευματικών σχέσεων που δυναστεύουν την καθημερινή ζωή
Πιστεύουμε στην αυθόρμητη κι ανιδιοτελή δημιουργία κι όχι στην «τέχνη» που φτιάχνεται για να πουληθεί, στηρίζουμε την προσωπική και συλλογική έκφραση που βγαίνει στους δρόμους για να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί κι όχι στην αργυρώνητη δεξιοτεχνία που μαντρώνεται στις γκαλερί, προωθούμε μια τέχνη που δεν διαχωρίζεται με κανέναν τρόπο από την καθημερινή ζωή


Θεωρούμε αυτονόητο ότι σε αυτόν τον χώρο μπορεί να στεγαστεί κάθε πρόταση για την ανατροπή αυτού του κόσμου χωρίς να χρειάζεται ιδεολογικό διαβατήριο. Κάθε εξεγερμένος ή αμφισβητίας, κάθε αναζητητής ή οδοιπόρος για το πέρασμα σε μιαν ελεύθερη κοινωνία είναι ευπρόσδεκτος. Και αντιθέτως, κάθε κομματική συνταγή ή ιδεολογικός αυταρχισμός είναι ανεπιθύμητα. Ως καταληψίες έχουμε θέσει τα βασικά χαρακτηριστικά του εγχειρήματος ως έναν αδιαπραγμάτευτο τρόπο, έναν καταλυτικό προσανατολισμό για να επιλύονται οι αντιφάσεις και οι συλλογικές αντιθέσεις χωρίς να προσδιορίζονται ή να επιβάλλονται επ’ ουδενί οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις του εγχειρήματος. Έχουμε θέσει το «πώς» κι όχι το «τί».


Αυτό που επιδιώκουμε είναι να φτιαχτεί ένα συλλογικό εργαστήρι
-για την καταστροφή όλων των κοινωνικών σχέσεων που βασίζονται στην αγωγή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, στην αγωγή των διακρίσεων και των διαχωρισμών, στην αγωγή της ιεραρχίας και των κοινωνικών αποκλεισμών
-για την πειραματική οικοδόμηση νέων κοινωνικών σχέσεων, ελεύθερων και αυτόνομων, ισότιμων και ανεξάρτητων, ανοιχτών και ανιδιοτελών, αυθεντικών και αλληλέγγυων

Δεν θεωρούμε την κατάληψη νησίδα ελευθερίας, αυτάρκειας και αυτοκατανάλωσης αλλά ανοιχτή πρόταση που ξεκινά από το έδαφος της κατάληψης και διεκδικεί όλον τον κλεμμένο από την εξουσία χωρόχρονο της καθημερινής μας ζωής, επιτίθεται σε ό,τι περιορίζει της ανάγκες και τις επιθυμίες των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων αυτού του κόσμου

Το Αιγάλεω, ένα μητροπολιτικό προάστιο που είναι από καταβολής του ταξικά προσδιορισμένο, θα εισπράξει  και αυτό τα ποσοστά που του αναλογούν ως απότοκα της τρέχουσας συστημικής κρίσης.  Η λεηλασία που θα ακολουθήσει την χυδαία επίθεση των καπιταλιστικών μηχανισμών θα είναι απάνθρωπη. Η επιλογή μας να καταλάβουμε έναν χώρο είναι η απαρχή μιας σειράς προτάσεων που έχουν σαφώς να κάνουν και με την τρέχουσα δυσμενή κοινωνική συνθήκη και που θα κατατεθούν ανοιχτά στην περιοχή για την αντίσταση, την ανατροπή και την αντιστροφή των συνεπειών αυτής της λεηλασίας. Πρέπει να δρομολογήσουμε τόσο πράξεις συλλογικής άρνησης στην επιβολή των νέων «μέτρων» όσο και κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης στις γειτονιές μας. Θα είναι μια απάντηση στον κοινωνικό κανιβαλισμό που προωθούν οι κυρίαρχοι μηχανισμοί με σημείο αναφοράς την κουλτούρα της εξατομίκευσης και του διάχυτου φόβου.

Θέλουμε να αξιοποιήσουμε την κατάληψη ως ένα απελευθερωμένο έδαφος των συναντήσεων και των συλλογικών πειραματισμών σε αυτές τις κατευθύνσεις. Ψυχή της κατάληψης είναι η ανοιχτή συνέλευση που λειτουργεί με το πνεύμα της αυτοοργάνωσης και της ισοτιμίας, ορίζεται κάθε φορά -είτε τακτικά είτε έκτακτα- σύμφωνα με τις επιλογές των καταληψιών και αποφασίζει όχι μόνο για τα διαχειριστικά ζητήματα αλλά και για τις δράσεις και τις στοχεύσεις του εγχειρήματος. Σκοπεύουμε να κάνουμε την κατάληψη έναν χώρο αυτομόρφωσης για όλο το φάσμα -ει δυνατόν- της γνώσης, έναν χώρο που θα καταλύει την άκριτη σχέση δάσκαλου και μαθητή, ειδήμονα και αδαή και θα αποκαθιστά την διαδικασία της μάθησης στα ανθρώπινα μεγέθη της κριτικής σχέσης και της αδιαπραγμάτευτης αυταξίας των ατόμων. Τόσο η (αντι)πληροφόρηση όσο και η δράση της κατάληψης προς τις στοχεύσεις που έχουν τεθεί έχουν ένα τοπικό βεληνεκές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι διεκδικήσιμες  και επιθυμητές οι πολιτικές και κοινωνικές διασυνδέσεις με άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα ανά την επικράτεια. Θα είμαστε στους δρόμους του Αιγάλεω αλλά δεν θα λείπουμε απέναντι από εκεί που παίρνονται οι κυριαρχικές αποφάσεις. Θα είμαστε στους δρόμους του Αιγάλεω αλλά δεν θα λείπουμε δίπλα από κάθε συλλογικότητα και άτομο στον δύσκολο αγώνα για την κατάκτηση της προσωπικής και κοινωνικής ελευθερίας.

Μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς με τις εξουσίες να επιβουλεύονται όπως ποτέ άλλοτε την καθημερινή μας πραγματικότητα…

…Μπορεί να είμαστε θλιμμένοι αλλά δεν χάνουμε το κέφι μας. Μπορεί να είμαστε οργισμένοι αλλά δεν χάνουμε την ψυχραιμία μας. Μπορεί να είμαστε απελπισμένοι αλλά κρατάμε αποστάσεις από την απόγνωση.

Είναι «δυνατοί» αλλά εύθραυστοι
Είμαστε «αδύνατοι» αλλά άθραυστοι

Είμαστε εδώ
Και είμαστε ακόμη στην αρχή

 

http://sinialo.espiv.net/

Προιδεάζοντας το 2ήμερο εκδηλώσων 26 & 27 Ιούνη για την κρίση και τη ψυχική υγεία

Μια γεύση από την ταινία που θα προβληθεί, και κάποια στοιχεία ΕΔΩ (στα αγγλικά)



Και το άρθρο -αφορμή για την εκδήλωση- του Θ.Μεγαλοοικονόμου:

"Οι συνέπειες στην ψυχική υγεία των πλατειών λαϊκών στρωμάτων από το σοκ των οικονομικών μέτρων που αποφάσισε η κυβέρνηση, κατ΄ εντολήν της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι ήδη ορατές στα οδυνηρά βιώματα και εμπειρίες όλο και περισσότερων από τους προσερχόμενους στα εξωτερικά ιατρεία και στις όποιες πρωτοβάθμιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας και πρόκειται να γίνονται διαρκώς πιο δραματικές όσο αυτά τα μέτρα θα μπαίνουν σε εφαρμογή (και θα πολλαπλασιάζονται διαρκώς επιδεινούμενα), καταστρέφοντας όχι μόνο το παρόν εκατομμυρίων, αλλά και το μέλλον μιας ολόκληρης (τουλάχιστον) γενιάς.

Η κατάσταση θα γίνεται διαρκώς ακόμα πιο δύσκολη για τα άτομα με πιο σοβαρές και πολύπλοκες ανάγκες (ψυχωτικές και άλλες) και για τις οικογένειές τους, καθώς οι κοινωνικές και θεσμικές προϋποθέσεις της ανάρρωσής τους (υλικές/οικονομικές, σχεσιακές, δυνατοτήτων και κουλτούρας των θεραπευτικών θεσμών κλπ) θα φθίνουν διαρκώς και θα συρρικνώνονται μέσα σε μια κοινωνική οργάνωση που θα λειτουργεί αφήνοντας χώρο μόνο για τους «λίγους», ενώ θα σπρώχνει στην εξαθλίωση, στον αποκλεισμό, στην κατασταλτική διαχείριση και στον θάνατο όλο και πιο πολλούς..." 

ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

26, 27/6....2 μέρες για την κρίση και τη ψυχική υγεία

Κυκλοφόρησε η εφημερίδα του Ρεσάλτο

Κυκλοφόρησε το 6ο φύλλο της εφημερίδας του Ρεσάλτο σε 5000 αντίτυπα.
Το "Ρεσάλτο", όπως πάντα, διακινείται χωρίς αντάλλαγμα σε αντι-ιεραρχικά εγχειρήματα.
Για όποιον ενδιαφέρεται αντίτυπα υπαρχουν και στο στέκι μας.

ΕΔΩ το 6ο φύλλο της εφημερίδας

5 χρονών το Ρεσάλτο, 10 ο Θερσίτης...

2 στέκια απ'τα δυτικά μονοπάτια της αντίστασης γιορτάζουν. 5 χρονών το Ρεσάλτο ,10 ο Θερσίτης.
Καλή δύναμη για τη συνέχεια...

Ρεσάλτο

Θερσίτης

Απεργία πείνας στις φυλακές της Άμφισσας

Απεργία πείνας ξεκίνησαν σήμερα οι κρατούμενοι των φυλακών Άμφισσας, στο σύνολό τους.

Οι συνθήκες κράτησης είναι δυσβάσταχτες, που αρκετοί κρατούμενοι εκδηλώνουν όχι απλώς τη διαμαρτυρία τους, αλλά την οργή και την απόγνωσή τους.

Η συγκεκριμένη φυλακή είναι χωρητικότητας 80 ατόμων και αυτή τη στιγμή στοιβάζονται επιπλέον των 250 κρατουμένων. Πολλοί από αυτούς κοιμούνται στο πάτωμα, ακόμα και μέσα στις τουαλέτες. Το φαγητό, όπως καταγγέλλουν οι κρατούμενοι, δεν τρώγεται, ενώ οι κατσαρίδες έχουν κατακλείσει τους χώρους.

Οι κρατούμενοι επίσης διαμαρτύρονται για τις εξοντωτικές ποινές, τη μη χορήγηση αδειών και τις τρομακτικές καθυστερήσεις στην εκδίκαση των υποθέσεών τους.

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των κρατουμένων εκφράζει την πλήρη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον αγώνα των κρατουμένων της Άμφισσας.

http://www.keli.gr/2010/06/blog-post_17.html

 

www.keli.gr/2010/06/blog-post_17.html

ΚΟΥΙΖ: Τί προσφέρει ο αστυνομικός της γειτονιάς...

(Αναδημοσίευση της αναδημοσίευσης. Από το μπλογκ της γειτονικής πρωτοβουλίας αναρχικών Αιγάλεω και τη "χελώνα")

"...κάθε ζεύγος αστυνομικών της γειτονιάς:

• Εντοπίζει ένα πρόβλημα σχολικής μονάδας κάθε εκατό μέρες.
  
• Εντοπίζει μια εστία εγκληματικότητας κάθε 72 μέρες.
  
• Κάνει μια μήνυση κάθε πενήντα μέρες.
  
• Κάνει μια σύλληψη κάθε είκοσι μέρες.
• Εντοπίζει ένα περιστατικό υποβάθμισης κάθε είκοσι μέρες.
  
• Κάνει μια διάλεξη κάθε είκοσι μέρες.
• Επισκέπτεται έναν χώρο τέλεσης εγκλήματος κάθε 15 μέρες.
• Επιλύει ένα αίτημα πολιτών κάθε επτά μέρες.
  
• Δέχεται ένα αίτημα πολιτών κάθε πέντε μέρες.
• Κάνει δύο διοικητικές πράξεις κατ’ οίκον κάθε τρεις μέρες.
• Επισκέπτεται τέσσερις συλλόγους υπηρεσίες ή άλλους φορείς τη μέρα... "

 διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ